Yellowstone

Dag 18:

Yellowstone:

Eindelijk de aankomst in Salt Lake City.
Mooie stad met meteen bergen erlangs.
Echter blijf ik er niet hangen, eerst de huurauto ophalen.
Ik heb eigenlijk een simpele wagen maar kan nu ook kiezen voor een minivan.
Doe is gek, oké dan.

Man man wat een wagen. Nog geen 8.000 mijl gereden en komt uit 2017. Deze gezinswagen kan prima dienen voor mij en m'n persoonlijkheden.

Even de auto leren kennen en wanneer ik het gaspedaal indruk heb ik het gevoel dat het avontuur echt begint. Prachtig landschap en heerlijk om door heen te rijden.

Het is ondertussen zo'n half vier en m'n plan is/was om naar de eerste camping ground in Yellowstone te rijden. Echter is dit zo'n 6,5 uur weg. Ik zie wel wat het wordt.

Eerst naar een wallmart om in ieder geval een tent te kopen.
Het is al bekend hoe groot deze winkel is maar nog steeds overweldigend. Van barbiepoppen tot kettingzagen tot geweren en wat dan ook. Ook makkelijk 7 grote rekken vol medicijnen.
Na een tijdje vind ik een mooie tent en pak er los nog wat haringen bij. Dan nog een matje en wat andere standaard kampeerspullen waar ik het mee hoop te halen.
In Yellowstone zal geen Albert Heijn staan dus ook meteen voor een week proviand inslaan. Wat naar schatting een week vooruit kan in ieder geval..
Totale kosten maar $116,03.

Daarna verder rijden en genieten van de vrijheid, dit samen met een vrolijke country zender waar ik onbeschaamd mee zing. Super om zo het drukke stadsleven achter te laten.

Na een paar uur even een stop en samen met wat andere mensen kom ik erachter dat er toch cruise control op de auto zit. Dat maakt het vervolg een stuk simpeler. Nog een stuk doorrijden maar het wordt ondertussen al bijna donker en Yellowstone is nog steeds een paar uur weg. Ik heb geen idee of de camping gesloten is en heb daarbij ook geen zin om de eerste keer in het donker de tent op te zetten dus zoek een parkeerplaats op.

De minivan is ruim genoeg om goed te kunnen liggen dus dit wordt dan mijn geïmproviseerde slaapplaats van vandaag.

Dag 19:

Het was redelijk slapen in de auto maar bij voorkeur toch niet voor herhaling vatbaar.
Nog even wat opfrissen bij de truckstop en daarna de motor weer starten en de highway op. Nog zo'n drie uur.

Onderweg nog een korte tussenstop en verder relax rijden met cruise control, één hand op het stuur en in de andere hand mountain Dew.

Na inderdaad zo'n drie uur de aankomst bij het park. Bij het 'tolhuisje' een jaarpas kopen die ook meteen voor een stel andere parken geldt. De mevrouw in het tolhuisje maakt rustig een praatje over haar reizen naar Nederland en vanalles ook al is er een lange rij. Apart maar wel gezellig.

Daarna het park in. Bij het begin vooral bomen wat me nou niet zoveel doet maar daarna daadwerkelijk prachtig. Een genot om door te rijden.

Er zijn in het park verschillende campings en hoewel ik niet gereserveerd heb weet ik dat er veel al vol zijn. Achteraf hoor ik zelfs dat verschillende campings al tot volgend jaar vol zitten.
Ook een paar zijn er first come, first serve en daar staan soms voor 09:00 al lange rijen van campers en dergelijke.

De eerste camping waar ik langs rij is inderdaad vol en dan realiseer ik me ook dat ik een idioot ben omdat ik niet voor binnenkomst heb getankt. Ik heb nog wel wat en rij door naar de tweede camping, ook deze is vol maar hier kunnen ze me gelukkig wel vertellen dat er een tankstation dichtbij is. Dan is dat probleem vast opgelost.

In het noorden zou naar mijn schatting (van internet twee dagen geleden) wel plek moeten zijn bij Mammoth. De kortste weg hier naar toe is door bouwwerkzaamheden afgesloten dus via een omweg.

Deze route is een prachtige bergweg, veelal zonder vangrail. Erg gaaf.

Op een willekeurig punt langs de weg staan ineens veel auto's langs de kant.
Asociale mensen denk ik maar dan zie ik de reden; er lopen wat beren dichtbij rond.
Bij het eerste punt was er één beer aan het klimmen. En een eindje verderop waren twee beren, moeder en kindje. Ze kunnen geen broodjes smeren maar je kan waarschijnlijk wel veel van ze leren.

Na nog een tijd de aankomst bij Mammoth, waar gelukkig plaats is en ik m'n tentje op kan gaan zetten.
Mijn cv voor kamperen in de afgelopen 12 jaar is ongeveer 0 maar naar eigen mening lukt het erg goed en na een halfuur staat deze feesttent dan.
De camping staat tussen een aantal heuvels / bergen en op loopafstand van de mammoth springs.

Het is inmiddels zo'n drie uur in de middag dus een plan maken.
Eerst bedenk ik me nog een probleem, ik heb wel leuk blikken eten gehaald om warm te maken, maar niet even bedacht dat een er geen fornuis in m'n tent past... Op de camping is de enige gegeven mogelijkheid een kampvuur maar dan nog een pan halen.

Eerst een hike gaan doen, deze zou uit moeten komen bij de general store voor de zojuist genoemde pan.

Ik kies voor de beaver hike van 8 km maar begin al meteen op een eigen manier.
Langs de camping is een stijle heuvel en hier ga ik op. Boven geen pad dus eerst wat ronddwalen.
Om beren af te schrikken raden ze aan om af en toe hard te schreeuwen / zingen. Dit doe ik door hard 'Bier en tieten' te zingen om de zoveel tijd.
Misschien is het dat beren andere smaak hebben of het is daadwerkelijk het geluid, maar hoe dan ook het werkt.

Uiteindelijk kom ik op een wegje terecht en volg dit. Zou dit misschien het beaver pad zijn?
Ik heb geen idee maar geloof het ook wel.
Na 4 kilometer gaat het pad nog steeds dezelfde richting in en dat is telkens verder weg. Dit is dus niet het beaver pad. Ik ga van het pad af de bushbush in en loop over wat willekeurige heuvels en probeer een pad te maken. Als richting hou ik nu wat hoogspanningskabels in de verte aan.

Na 3 kilometer kom ik op een smal maar duidelijk pad uit. Zou het dan toch?
Ik kies één van de richtingen en kom al snel wat tegenlingers tegen en wat later ook een langzamer groepje op dezelfde richting. Dit is het dus het beaver pad, yes.

Geweldige route, onder andere een eland gezien en sporen van een beer (dat laatste maak ik er zelf in ieder geval van).
Enige bever is het merk op m'n splork.
Totaal 13km in zo'n 3 uur.

Het eindpunt is de springs. Wat al meteen goed te merken is aan de sulfur geur.
Op deze thermale grond kom ik ook nog een slangetje tegen.
Heel mooi om de springs te zien en er komt flink wat rook van af.

Daarna door naar the general store voor een pannetje.
Ik raak hier aan de praat met een verkoper en die laat ook een gasbrander zien wat er een stuk eenvoudiger uit ziet en ik later ook nog goed kan gebruiken. De keuze is dus simpel gemaakt.

Daarna door naar het visitor center. Dit is de enige plek in het park met gratis WiFi en voor mij op loopafstand.

Eenmaal terug bij de camping de nieuwe gasbrander in elkaar zetten en wanneer ik de bonen daarop verwarm voelt het kamperen compleet.
Nog een kort binnenpretje dat bonen nu op gas branden later ook weer gas wordt.

Nog even serie kijken aan m'n picknick tafel, elke plek is voor maximaal 6 personen en bij verschillende staan er gigantische campers en dergelijke. Bij mij een 1-perspoonstent.
In verband met beren mag er niks buiten liggen. Geen drinken of eten maar ook geen schone borden of iets dergelijks. Ze schijnbaar kunnen overal op afkomen.
Ik laat nog wel een tafeltennisbal op tafel liggen zodat ze beerpong kunnen spelen.

Daarna gaan slapen. Flink wennen in een tent en de ondergrond is harder dan ik dacht, zelfs met matje. Maar na een tijdje val ik toch prima in slaap.

Dag 20:

Eerste keer wakker worden in de tent. Helaas door geluiden van wat voorbij rijdende auto's al is de natuur in een goede zin ook aanwezig.
Nog even doorslapen op m'n niet-ideale kussen, wat bestaat uit een nekkussen en daarover een vest.
Er zijn flink wat druppels tegen het 'plafond' van de tent en ik hoop dat dit geen lek is. Na wat navragen bij een paar mensen en dit blijkt er soms bij te horen. Weinig tegen te doen maar kan geen kwaad.
Nouja mij kan het alleen kwaad als deze ijskoude druppels op m'n gezicht vallen maar het valt verder wel te overleven.

Bij de auto eerst even de spullen organiseren. Ik heb zo goed als alle spullen en proviand in de achterbak gegooid en dit werkt niet heel ideaal. Al ben ik momenteel snel tevreden.

Dan wat opfrissen, al hebben ze helaas geen douches. Ontbijten met een blik fruitcocktail en ijsthee.
Vandaag op naar de geiser 'Old faithful'!

Het rijden met een automaat bevalt erg goed. Het voelt wel saaier maar met de stijgingen en afdalingen is het erg comfortabel.
In het park is erg slecht bereik en ook de radio verbinding stelt weinig voor. Momenteel alleen een zender waar mensen spullen verkopen en eentje met klassieke muziek.

Old faithful is zo'n anderhalf uur rijden en tussendoor is er genoeg te zien. Langs de weg is vaak plaats om de auto even neer te zetten en uit te stappen. Ik stop onder andere bij een uitzichtpunt over de mammoth springs en een plek bij een meer met uitzicht op bergen.

De eerste uitgebreide stop is bij Norris geyser basin. Een route met diverse geisers. Erg indrukwekkend al is de geur behoorlijk penetrant. Wel mooi 'wild' kokend water.

Ondertussen helemaal geen radio meer en ben ik overgeleverd aan de natuurgeluiden en m'n persoonlijkheden.

Af en toe steken er bisons over die voor opstoppingen zorgen. Irritant maar ook bisonder mooi.

De volgende stop is red fire lake. Weer geisers maar hier wat grotere en met meer kleur. Ook vaak rare geluiden vanuit de grond, erg gaaf al heb ik het na een tijdje wel gezien.

Dan na wat zoeken (en een parkeerplaats zoeken bij deze massa drukte) is eindelijk de aankomst bij old faithful. Deze geiser is er vooral van bekend omdat hij relatief betrouwbaar is met z'n uitspattingen.
Er staat een ranger bij (geen power) die uitleg geeft over geisers en veel leuke feiten weet te vertellen.

Daarna nog zo'n 30 minuten wachten al is er deze gehele tijd wel een uitbarsting van een kindje een paar meter verderop.
Maar de old faithful overstemt het kindje, geweldig om dit van de natuur te zien! Het kokende water verschillende meters hoog wat een prachtig beeld geeft en een tijdje door gaat.
Na dit spektakel terug naar de auto.

Onderweg terug een kudde bisons op de weg.
We moeten bumper tegen bumper rijden zodat ze niet weer er tussen kunnen gaan lopen.

Na drie kwartier op zo'n 50 meter afstand staan eindelijk er door. Al zijn ze soms nog half op de weg.
De tegenlingers hebben het waarschijnlijk zwaarder.. Ik rij voorbij zo'n 2 tot 3 km aan stilstaande auto's.
In de verte is er donder, hopelijk verder dan mn tentje..

Na nog een tijdje rijden is de terugkomst bij het dorpje (lees: 6 gebouwen) bij de camping.
Hier weer even genieten van de WiFi. Gelukkig is het inmiddels weer droog..

Eenmaal bij de camping nog weinig motivatie voor iets actiefs, dus heerlijk lezen en chillen in de zon.

Daardoor komt toch wat energie op en nog even een paar heuvels op klimmen.

Op de camping / in het park is het wel jammer dat er vooral gezinnen zijn en bijna geen leeftijdsgenoten die ook alleen zijn. Gelukkig heeft m'n tablet ook pratende mensen.

De maag begint te rommelen dus op de gasbrander goed gevulde kippensoep warm maken.

Dan nog afwassen, dit bij een kraantje met lage druk wat het niet makkelijk maakt.
Daarna op naar bed. Het matje slaapt nog steeds hard maar het begint te wennen. Volgende keer misschien een ander type mat (mat-ras?).

Dag 21:

In m'n tent nog een paar keer omdraaien om wat langer te blijven liggen. Maar erg zonsverduisterend werkt de tent niet en rond een uur 08:30 maar eruit.

Douches hebben ze op deze camping niet en gezien m'n lichaamsgeur betere momenten heeft gehad besluit ik wat flesjes met koud water te vullen en zo voor verbetering te zorgen. Dit is meteen flink wakker worden.

Ook wat kleren moeten er aan geloven en spoel ik uit. Dat er op dit moment in ieder geval nog een minimale hygiëne is.

Ontbijten met een boterham met pindakaas terwijl de kleren drogen. Ook even een planning maken voor de komende dagen.

Als alles klaar is eindelijk aanrijden.
M'n elektronische apparaten (en dus ook powerbank) beginnen flink leeg te raken dus even naar de general store voor een car charger.

Vandaag naar mount washburn, het is zo'n anderhalf uur rijden wat voor hier redelijk normaal is.

Op de route liggen veel mooie punten en bij het bordje petrified tree besluit ik een stop te maken en een kijkje te nemen wat hier is.

Langs een smal pad kom ik bij een kleine klif en na wat lopen bij een hek met de inderdaad genoemde boom. Ik had wat spectaculairders verwacht maar heb dit nu wel gezien. 'Jippie'.

De volgende stop is tower falls. Een waterval in een grote klif.
Hier wat rondlopen alvorens de auto met airconditioning weer wordt ingestapt.

Onderweg is het beregezellig met weer een nieuwe beer.

Nog een halfuurtje rijden en dan de aankomst bij Mount washburn, een berg van 3115 meter.
Het eerste stuk kan nog met de auto. De weg van grind is ongeveer anderhalve baan breed zonder vangrail en er kunnen ook tegenlingers komen. Dit is nou niet bepaald het cruise control met één hand rijden naar wel erg gaaf.

Bij de parkeerplaats aangekomen nog even voorbereiden met kleine tas inpakken en braces aan doen. Brace yourself.

De weg naar de top is lang en steil maar daar zie ik alleen visueel tegen op.

Er staat een erg flinke wind en hoewel de zon flink schijnt is de temperatuur een flink lager op deze hoogte.

Ik vertrek en het is eigenlijk een constante klim. Maar constant een prachtig uitzicht over andere bergen en je kan de route voor een groot deel in de verte al zien. Dit is ook meteen een mooie fysieke uitdaging en een goede manier om m'n relatief nieuwe bergschoenen beter te testen.

De wind blijft razen wat het redelijk koud maakt. Ik krijg nog net geen spijt van m'n korte broek en shirt.

Na zo'n drie kwartier bergop lopen een korte pauze inlassen en wat energie terug krijgen met 'powerade'.

Als de benen weer kunnen door met de verdere weg naar de top.
Al snel langs een paar muren van stevig sneeuw langs de weg hoewel de temperatuur prima te doen is buiten de wind.

Na nog wat doorzetten eindelijk bij de top, Yes!
Eerst even schreeuwen en juichen.
Er staat een huisje op de top wat een soort vuurtoren blijkt te zijn. Hier even bijkomen en wat eten.

Het is mogelijk om via de andere kant naar beneden te gaan maar dan kom je ook een paar kilometer verderop uit. Dat zie ik niet zitten dus dezelfde weg terug.

Dit loopt een stuk gemakkelijker, onderweg vraag ik me af waarom het eigenlijk Yellowstone heet en gezien er geen informatie hier is hou ik het erop dat de ontdekkers teveel appelsap hadden gedronken.

Later bij de auto neerploffen in de stoel en eerst even een aflevering kijken terwijl de auto vaak wiebelt van de wind. Na de aflevering de auto starten en op naar Mammoth.

Op de weg houden tientallen Aziaten het verkeer op omdat er een hert te zien is.
Dan hadden ze ook een paar jaar geleden op m'n motorkap kunnen kijken margoed.

Even naar het visitor center voor de WiFi en kijken of Nederland nog leeft.
Eenmaal terug bij de camping ontspannen lezen en daarna quesadilla bereiden, oftewel warm maken.
Tijdens het eten kijk ik uit op een heuvel en daar probeert een vader met z'n zoontje naar boven te gaan. Deze heuvel heb ik zelf gisteren opgelopen en is steiler dan ik had verwacht. Ik kijk vol spanning toe hoe ze het ervan afbrengen en het gaat met vallen en opstaan maar gelukkig halen ze het het. Ik geef nog een klein applaus maar dit lijken ze niet te horen.

Nog even wat verder genieten van de rust en natuur en dan de tent in.

Dag 22:

Ontbijten met een blik fruit en proberen wakker te worden. Door het kamperen wordt toch meer slaap gemist dan ik dacht maar ik heb dan ook de tijd om rustig aan te doen.

Even wat strekoefeningen en een serie kijken in de auto en dan erop uit.

Het nadeel van deze locatie is dat het in noorden is en alles ver rijden is. Het park is sowieso al gigantisch, maar ik wil vandaag naar canyon village in het midden een dat is naar verwachting zo'n anderhalf uur rijden. Gelukkig is het erg ontspannen rijden met prachtig uitzicht.

Er zijn wegwerkzaamheden en ze hebben hier personeel genoeg dus staat er hier constant iemand met een stopbord in de hitte.
In dit geval een mooie vrouwelijke wegwerker die elke auto aanwijzingen komt geven waardoor het zelfs bij deze temperatuur nog heter wordt.

Eerste echte stop is bij de lower falls. Het is een grote drukte op de parkeerplaats waaronder 3 corvettes die tegelijk weg rijden. Er zijn nog een stel flink luxe wagens hier.

Boven is al een uitzicht op de canyon met de twee watervallen, er gaat nog een pad naar beneden waardoor je een stuk dichterbij kan komen. Een erg grote hoeveelheid water dondert naar beneden wat een prachtig zicht geeft en een regenboog. Verder ook een prachtige canyon.

Ik rij verder en via een route kom ik ook nog aan de andere kant uit en bij een zogenoemd artist point. Punten waarop er een erg mooi uitzicht is.
Hier nog de canyon en waterval van andere kanten bekijken, erg mooi beeld.

De volgende stop is de Mud volcano. Bij deze geisers / hot springs weer een flinke sulfur geur.

Hierna retour naar de camping, eerst stoppen bij canyon village voor een kalkoen pita en dan verder naar de camping.

Hier ga ik uiteindelijk toch overstag en koop een wereldbundel van 10 euro voor 100mb.
Dan blijkt dat er geen bereik is op de camping...

Nog even chillen en dan mezelf de tent inlokken.

Dag 23:

De laatste volledige dag in Yellowstone en hier nog even actief doen.
Op naar Hellroaring, hier is een schijnbaar redelijk moeilijk trail die er gaat uit ziet.

Het is inderdaad geen standaard pad maar naar niet erg moeilijk. Wel mooi, op de route onder andere over een brug en veel door een woud.
Ik neem nog een korte extra route en zie hier op het pad nog een das (denk ik)weg glippen.
Bij een meertje even rondkijken en een praatje maken met twee Amerikanen en wat tips uitwisselen.
Één van hun gaat nog naar Nederland en ik raad hem de wadden aan.

Heel mooi natuurgebied al is het minder speciaal dan ik had verwacht. Ik zie nog wel een mooie rotsformatie op een heuvel waarvoor ik even van het pad afwijk.

De natuurgeluiden hier bestaan vooral uit luide krekels. Meestal moet ik voor dit geluid eerst een grap maken.

Het pad weer volgen maar het is vooral een vlakte die ook in de verte er niet spannend uit ziet en ik besluit om weer off trail te gaan.
Het gras komt soms tot m'n knieën maar een gaaf avontuur. Ik zie nog een paar herten rond stuiteren en volg nog een rare vogel. Deze pakte me later nog terug door me flink te laten schrikken vanuit een bosje. Rotbeest.
Met behulp van m'n horloge ben ik na een tijdje weer bijna terug op het oude pad. Echter één probleem, een rivier.

Ik gok welke kant de brug op is en gok goed (hopelijk gebeurt dit later in las vegas ook). Echter zie ik de brug wel maar is het nog zo'n 50 meter omhoog.. Eerst daar nog een route voor zoeken.

Dit lukt nog allemaal en ik kom zonder kleerscheuren bij de parkeerplaats aan. Na een tijdje komen ook de eerder genoemde Amerikanen.

Eerst even terug naar mammoth om wat bij te komen en daarna nog twee korte stops dichtbij: Sheepcliff en een rotsenformatie.
Hier flink klimmen en weer als een kind voelen.
Daarna toch weer 18+ zijn zodat ik terug kan rijden.

Op de camping krijg je soms wat rare blikken. Helaas had ik hiervoor geen blikopener bij dus even naar de buren toe. De buurman helpt graag en we maken een praatje over vanalles en nog wat. Ze hebben een luxe camper met binnen lounge stoelen en alles. Niet slecht.

De bonen die uit het blik komen zijn niet te vreten en redelijk snel besluit ik ze te voeren aan de prullenbak.
Om het gat op te vullen is er gelukkig en bus pringles.

Het is ondertussen even geleden dat ik een drankje heb gepakt (eigenlijk maar ongeveer een week maar het voelt veel langer) dus mix ik whisky met cola in een flesje.
Dan afwassen en bij terugkomst is m'n whisky cola verdwenen...
Ik zoek op diverse plaatsen en vindt hem uiteindelijk in m'n 'bearproof' voorraadkast.. Word ik echt zo vergeetachtig?
Even later zie ik een ranger rondlopen die alle plekken controleert en spullen dan weg legt.
Joh, had dan ook meteen m'n was opgevouwen en weg gelegd.

Flesje leeg drinken voor de tablet en dan is het genoeg geweest voor vandaag.

Dag 24:

Vandaag het vertrek uit Yellowstone.
Daarvoor moet eerst de tent afgebroken worden wat een stuk simpeler is dan opzetten. Het vouwen is minder eenvoudig.

Bij het inpakken van m'n tas kom ik een briefje tegen van de TSA. Schijnbaar hebben ze m'n tas gecontroleerd bij de laatste vlucht, ik denk dat ze alleen de buitenste vakken hebben gecontroleerd (daar zat ook de whisky) want het grote vak zit zo vol dat ik het zelf amper dicht krijg.
Maar jammer dat ze niet nog even gezellig zijn komen praten.

Het is ondertussen een dag of 6/7 geleden dat ik een echte douche heb gehad en ik ben er nog achter gekomen dat er een mogelijkheid is om tegen betaling bij een soort hotel te douchen.
Dit kost wel 4,20 maar dat mag nu wel eens. Ik haal het geld ook goed eruit door 35 minuten te douchen.
Dan ook meteen een ander shirt want ik draag al 5 dagen en geel shirt (kleurkeuze half bewust).

Dan op naar het vliegveld in Salt Lake City.
Een flinke rit, naar schatting zo'n 7,5 uur rijden. Voor mij wordt het langer omdat ik door grand teton, een ander natuurgebied dat tegen Yellowstone ligt, wil rijden.

Eerst nog langs Lake village, bij dit meer een broodje eten en weer door.

Grand teton is prachtig en was ook leuk geweest om een paar dagen te verkennen. Maar helaas blijft het bij bezichtigen uit de auto.

Door en na een tijdje uit de natuur en in de meer bewoonde wereld. Wat nu vooral kleine dorpjes zijn. Al ziet Jackson er erg gaaf uit.
Ook kom ik bij South Park.
'Oh my God! Dat kennie! '
Dit is inderdaad in Wyoming en helaas niet Colorado.

Verdere route door weilanden en veel en koeien en ander vee.
Bij een tankstation wat snoballs kopen.

Dineren bij de McDonald's.
Ik heb vantevoren aan diverse mensen 'opdrachten' gevraagd om te volbrengen tijdens de reis.
Één daarvan was van Lars; grootste menu bij de McDonald's.
Dit is nu technisch gezien voltooid maar stelde niet heel veel voor. Nog een keer ergens anders een grotere portie eten bestellen!

Daarna ben ik bijna het vliegveld en wordt het tijd om een slaapplaats te vinden. Dat wil zeggen, waar gaat m'n auto staan.
Na wat rond rijden beland ik op een soort verlaten heuvel met een prachtig uitzicht over de stad.

Het is 'niet leuk' (deze woordkeuze om het beschaafd te houden) liggen en ik twijfel om nog door te rijden en maar een nacht zonder slaap.
Met moeite toch in slaap gevallen en paar uur slaap mee gepakt .

Dag 25:

Met spierpijn wakker worden in de auto en dan op naar het vliegveld.
Bij de parkeergarage eerst de tas nog met moeite dicht krijgen. Qua proviand heb ik het wel goed ingeschat want er zijn enkel nog wat koekjes en pindakaas over.

Inchecken en dan door de gate.
Hier vindt de beveiliger van de TSA het nodig me wat verder te controleren maar neemt me niet eerst mee uit eten.

Dan zelf maar gaan eten. Wat nu neerkomt op een te dure ciabatta die wel erg goed smaakt.

Dan is het tijd om Salt Lake City en Yellowstone te verlaten voor San Francisco.
Maar het was verschrikkelijk mooi.