Pingyao

Pingyao:

Dag 81 tot 84:

Onze tweede bestemming (onze tweede samen tenminste) is Pingyao. Van het grote Beijing naar dit kleine stadje en deze verandering bevalt wel. Geen honderd winkeltjes en eettentjes maar alles iets kleiner. 
Ons hotel (Zhengxin) heeft een lekkage gehad en daarom zitten we nu bij een soort airbnb-achtig huisje. We zitten in het traditionele gedeelte van de stad, binnen de stadsmuur en het is allemaal redelijk vervallen en/of slecht onderhouden. 
Voor de faciliteiten minder fijn, maar een leuke ervaring vinden we alle drie. 

De komende drie dagen brengen we in dit stadje door wat vol zit met tempels, poorten en andere oude gebouwen. Nou hebben we tempels genoeg gezien maar alles hier op één hoop zorgt voor mooie zichten. 
Ook kunnen we op de stadsmuur lopen waar vanaf misschien nog wel de mooiste zichten zijn. 

Tevens kunnen pa en ma overal gratis in gezien hun leeftijd, iets waar ze nu ineens heel blij mee zijn en me graag inwrijven. 
Ik heb goedkopere entree met m’n ‘studentenkaart’. Die toevallig erg veel overeenkomt met m’n ov-chip kaart maar niet dat Chinezen dat kunnen zien. 

Overigens zijn we ook hier populair bij de Chinezen. Er zijn hier wederom vooral Chinese toeristen en sommige komen van gebieden waar ‘blanken’ waarschijnlijk nooit komen en we zijn voor velen dus een attractie op zich. 
Eén van de avonden zitten we in een barretje met live muziek en daar hebben twee van deze Chinese toeristen genoeg moed ingedronken (grappig en nu ironisch feitje: moed indrinken in de Engelse taal heet ‘Dutch courage’) om op ons af te stappen. 
Ze laten mij via Google translate een lang bericht zien dat ze willen proosten en nadat dit gebeurd is willen ze graag een selfie maken. 
Uiteraard vinden wij dit alleen maar lachen en geen probleem en nadat deze jongens hun foto hebben is de dam gebroken. 
Een stuk of 8 andere tieners komen naar onze tafel toe en zitten langs ons voor een foto. De één is nog maar net klaar met een selfie van mij en de ander heeft niet genoeg geduld en gaat op haar zitten om dichterbij te kunnen. Hetzelfde bij m’n pa en ma. 
Overigens één van de laatste jongens bedankt me nog door een kusje op m’n wang/baard te geven. Had van mij niet gehoeven maar misschien voor hem een leuk verhaal. 

Een ander belangrijk punt is dat we vanaf hier met z’n drieën zijn gaan hartenjagen en ik hier ruim overwon. Bij deze staat dit ook in de boeken. 

Pingyao was een mooie tussenstop van de drukte en zelf ook een prachtige bestemming. 
En weer door!