Washington DC

Dag 1:

Yes, het is zover! Na maanden lang inkopen doen, plannen en nog 40 dingen regelen is het dan eindelijk zover. 6 maanden de wereld ontdekken, in dit geval de continenten Noord- en Zuid-Amerika.
Bedankt aan Conny van Tilburg (Personal Touch Travel) voor de vele hulp om dit te realiseren en in goede banen te leiden.

Met m'n rugzak op verlaat ik m'n vertrouwde appartement en zet de laatste stap in m'n thuisland om vervolgens bij Schiphol weer uit te stappen.
Inchecken en daarna met sneltreinvaart door de douane. M'n blauwe ogen zullen vertrouwen hebben gewekt.
Na de douane eerst op zoek naar een bus pringles, as is tradition.
Deze is snel gevonden en dan kunnen er ook zomaar andere dingen op je pad komen. Maar eerst het laatste peukje in Nederland en dan naar de gate om op tijd te kunnen boarden, next stop; Washington!

De luchtvaartmaatschappij is United Airlines maar gelukkig worden er hier geen mensen van het vliegtuig geschopt.
Tijdens de vlucht van 8,5 uur wat filmpjes kijken en met de buren praten.
Op het eind van de vlucht wat muziek luisteren, het is minder comfortabel dat het laatste nummer 'highway to hell' is...
Gelukkig verloopt de landing verder prima.

14:30 lokale tijd aankomst in Washington. Dan eerst langs de gevreesde Amerikaanse douane. Ik had me al voorbereid op een kruisverhoor of wat 'ontdooid snowboarden'. Maar het meest dodelijke is de saaie lange rij van een uur wachten waarin ik me overigens wit en lang voel. (ze hadden het beter de don'tane kunnen noemen.....ba-dum-tss)
Inmiddels aangekomen bij de balie worden me vier simpele vragen gesteld die ik met 1 woord kan beantwoorden (proberen met 1 woord in ieder geval). Dan nog m'n vingerafdrukken en schijnbaar vindt hij me zo leuk dat hij nog een foto wil. Hierna meteen door, tegenvaller.

Bij de busjes kom ik m'n buurvrouw van de vlucht weer tegen en vertrekken we samen met wat andere mensen naar de stad. Onderweg heerlijk met z'n allen Trump afzeiken. Verder nog geinen dat ik met 8 man op een kamer slaap straks en dat de douches hopelijk wel gescheiden zijn.

Na een uur rijden komen we bij m'n hostel (high road hostel) aan en kan ik m'n kamer opzoeken. Op deze kamer slapen we met z'n achten, er staan 4 stapelbedden. Ik slaap op een bovenbed, kassa.
Schijnbaar is het toch gemixed want al snel valt er een kamergenote binnen die uiteraard ook Nederlands lijkt te zijn (Naja Limburgs, maar vooruit).
Later blijkt dat ik boven ene Hope lig.

Het kraanwater is drinkbaar maar je mond voelt dan wel als een schoongemaakte wc. Erg veel chloor en smerig.

Dan zelf de stad in. Prachtig om door heen te lopen, overal tentjes en erg herkenbaar van tv. Bij het eerste parkje staan er al schaakborden en langs de weg staan veel foodtrucks. Obesitas is hier maar in lichte vorm (ha) aanwezig en de mensen die ik spreek zijn erg vriendelijk. Wel zien er veel gehaast uit.
De diversiteit qua huidskleur is een stuk groter dan in Nederland en het komt ook vaker voor dat je mannen ziet die elkaars hand vasthouden. Washington lijkt tot nu toe erg tolerant.

Met m'n 'vluchtgenote' zou ik nog de eerste nba final gaan kijken en dit doen we dan ook onder het genot van een Belgisch biertje.

Later doodmoe van de vlucht en het lopen, bij het hostel neervallen op m'n persoonlijke tweede verdieping.
Toen ik zei dat de kamer gemixed was dacht ik aan mannen en vrouwen maar schijnbaar lag er ook een walvis, gelukkig heb je met oordopjes weinig last van snurken.

Dag 2:

Wakker worden, douchen en dan de stad in om een ontbijtje te vinden.

Na drie kwartier lopen eindelijk een 7-eleven gevonden en daar wat te eten halen en fatsoenlijk water.
Eenmaal buiten de weg in willekeurige richting vervolgen, onderweg van alles tegenkomen: een restaurant dat de thai-tanic heet (leuk gevonden), in het trottoir geschreven 'fuck Trump' en wonderbaarlijk hebben ze hier ook McDonald's.

Even snel een bankje zoeken om te eten. Dit 'even snel' wordt een uur lopen voordat er eindelijk een pauze gehouden kan worden. Maar dan zit ik ook wel op een pleintje met een parasol, WiFi en groepen meiden in schooluniform. Could be worse.
Onder de parasol met m'n nieuwe 'Fiji water' even verder aan dit verslag schrijven.

Nadat de benen zijn opgeladen maar weer aanlopen, nu wel met een richting namelijk het Lincoln memorial. Onderweg langs het Watergate gebouw en JFK theater. Van de dingen die je daar hoort raak je mindblown. Die gedachte hou ik daar verder voor me.

Langs de river verder en via een omweg door een park kom ik eindelijk aan bij het memorial. Hier staat buiten eerst nog de 'Arnol Kox' van Washington te preken en lopen er hordes aan schoolkinderen rond.
Binnen het memorial stond geen mooie auto maar wel een mooi standbeeld. Uiteraard als een toerist wat foto's gemaakt en door naar het Washington monument. Prachtige omgeving, zelfs met zo'n massa mensen.

Bij het monument weer een wegbanen door de toeristen en in de verte zie ik het Capitol staan. De film Independance Day loog dus want het staat er nog gewoon.

Door naar de mall park en daar bij het Smithsonian National History museum naar binnen. Erg mooi museum met soms interessante stukken. Verder wordt het door de Amerikanen veel gebruikt om veren in hun eigen reet te steken maar dat is ook niet onverwacht. Volgens hun is de usa verantwoordelijk voor alle goede dingen in de wereld en alle slechte zijn van buitenaf. Naja.

Ondertussen weer aardig wat honger dus bij een foodtruck een Grilled cheese bestellen en op het gras voor het Capitol op eten. Heerlijk.

Dan het Nasa museum in wat er ook prachtig uit zag. Hierna naar buiten om langs het Capitol te lopen. De zon schijnt al de hele dag flink en dat begint m'n nek ook te merken. Uiteraard ligt m'n zonnebrand bij het hostel.

Vervolgens nog de tocht naar het Witte huis. Hier is alles zwaar beveiligd en je mag er niet lang blijven staan.
Leuk feitje met een Nederlands tintje; origineel hoorde het huis niet wit te zijn, de klus was uitgeleverd aan Nederlanders. Toen zei een Brabander tegen iemand van de boven rivieren 'witte gij het huis (te vinden)?'. Dit werd verkeerd begrepen en sindsdien hebben ze het zo gehouden.

Ik wilde bij het Witte huis nog een tijdje gaan rikken maar dat werd snel saai toen die vent foto's van zichzelf speelde en daarmee alles sneed.

M'n telefoon en niveau zijn ver leeg maar m'n benen nog verder, dan nog op m'n gemak een uur terug lopen.

Bij het hostel even bijkomen en douchen, dan wat te eten zoeken. De keuze valt op Subway en een fles whisky. Die laatste is niet opgegaan.

Nog even rustig aan en een aflevering van South Park kijken en dan gaan pitten.
Totaal aantal stappen: 38.982.

Dag 3:
Laatste volledige dag in Washington, de benen willen nog niet echt.
Tevens is het flink wennen om met veel mensen samen te slapen en dus bijna geen privacy of moment voor jezelf te hebben. Het uit een tas leven moet ook nog inzinken. Echter zal dit allemaal over een week een stuk vertrouwder voelen.

Eerst beginnen met een kop noodles en dan alles voor het reis & verblijf in Philadelphia regelen.

Daarna rond een uur of 11:00 erop uit, bij het uit de deur stappen nog even checken of ik mn huissleutels wel bij heb en dan bedenken dat ik aan de andere kant van de oceaan ben.

Het plan is om naar Rock creek park te gaan, zo'n 35 minuten lopen. Onderweg kom ik langs de Smithsonian Zoo, ik had vantevoren besloten om hier niet naar binnen te gaan om geld te besparen maar deed bij de ingang toch een glimp naar binnen. Het blijkt gratis te zijn dus nu is het houdoe Rock creek en hallo zoo.
Mooi park en allemaal goed verzorgd!

Na een tijdje terug naar het hostel om even te rusten en daarna een bar zoeken waar ze de champions league finale uitzenden (14:45 lokale tijd). Dit zoeken duurt nog geen minuut want zo'n 40 meter van het hostel zit al een bar die het uitzendt.
Een cola besteld en een taco. De cola wordt daarna constant gratis bijgevuld. De taco helaas niet.

Ik raak aan de praat met m'n buren, beide lokale mensen. De vent begint er zelf over dat niemand in de stad werkt omdat ze allemaal bij de overheid zitten. Tot 3 uur werken en dan een biertje pakken in de kroeg, en dat elke dag en de baas maakt het niet uit. Ook hier doen ambtenaren dus niet veel en geven ze het ook zelf nog eens toe.

Na de wedstrijd naar het hostel om bij het lounge gedeelte te chillen en een drama film kijken met een stel vrouwen. Ook een ervaring..

Als avondeten wederom noodles en savonds nog een laatste wandeling door de stad.

Dag 4:

Vandaag het vertrek naar Philadelphia. De dag begint een paar uur vroeger dan bedoeld door een brandalarm. Flitsende lichten en een hoop kabaal om 06:40. Snel aankleden en naar beneden om te kijken wat er aan de hand is.
Blijkt het uiteraard een vals alarm te zijn.

Na wat mislukte pogingen om te slapen, maar gaan douchen en de tas verder inpakken. Beneden ontbijten met gratis (blijft toch Nederlander) pannenkoeken bij het hostel en dan een uber regelen.

Deze staat er 1 minuut later en brengt me voor 5 dollar naar het station (zo'n 20 minuten rijden).
M'n chaffeur was een zwaar gebouwde zwarte vrouw genaamd Lynette die flink kan praten, maar wel erg gezellig. Ik wens haar nog veel succes met d'r Apple Watch voor haar man.
Bij het station het ticket ophalen van Greyhound en door het station lopen. Na een tijdje is de bus er en kan er houdoe-en-bedankt gezegd worden tegen Washington.