Los Angeles

Dag 65:

Op naar de city of angels. Een kleine drie uur rijden maar door het drukke verkeer wordt het zo'n 4 uur voor de aankomst. It's L.A. baby!

Ik heb gekozen voor het hostel Timen's house. Wat met 21 euro per nacht het goedkoopste hostel was.
De reviews waren minder lovend, verhalen van mensen die zich onveilig voelden en relatief veel drugsgebruik. Ook zijn er schijnbaar verschillende lokale mensen die in 'transition' zijn, wat ook vanalles kan betekenen.

Ik ga het zelf zien en ten eerste is dit meer een gewoon huis (vandaar de naam waarschijnlijk) dan een hostel.
Om het hostel staat een redelijk hoog hek met camera's en de poort gaat alleen met een code open.
De eigenaar Mike draagt een simpel hemd en een trainingsbroek. De receptie is tegelijk ook het kantoor maar lijkt meer op een huiskamer.
Redelijk aparte vent maar komt wel behulpzaam over.
Binnen de hekken ziet het er erg onverzorgd uit maar de kamers zijn te doen, er is maar plaats voor zo'n 12 mensen in het hele hostel.
De common room is buiten en bestaat vooral uit oude stoelen maar het heeft wel wat. It's an experience!

Buiten zitten momenteel alleen drie Duitsers dus dat kan in ieder geval niet veel slechter worden.
Later ontmoet ik ook wat andere gasten, deze zijn inderdaad 'inbetween places'. Het zijn redelijk aparte mensen en ze roken veel wiet. Maar ik heb er nog geen problemen mee en het is gezelschap. Ze gebruiken schijnbaar voor meer dan 400 dollar aan wiet per maand per persoon, en het is hier legaal voor de duidelijkheid.

Wat wennen is is dat ik meer op m'n woorden moet letten. Iemand van de meer lokale mensen vraagt wat we in Nederland van Trump vinden waarop ik antwoord dat we hem haten.
Iedereen is het hier tijdens m'n reis nog akkoord meegeweest maar deze vent niet. Hij maakt er geen probleem van maar lijkt er niet echt van gediend te zijn. Helaas kan ik niet meer uit het gesprek halen wat misschien wel door z'n wiet gebruik komt.

Later praat ik nog met de eigenaar die een republikein is. Om eerlijk te zijn heeft die naar mijn mening wat simpelere gedachten zoals niet geloven in het broeikaseffect en andere dingen. En hij vindt Fox een erg goede zender.

Ik maak me wat meer zorgen over de veiligheid van m'n spullen gezien de kluisjes bezet zijn. Na 4 keer vragen heeft de eigenaar een soort oplossing en krijg ik een soort kastje waar een slot op kan.

Vandaag niks meer doen en wat rondhangen en south park kijken.

Dag 66:

In de ochtend doe ik alles op z'n gemakje.
In de common room praten met iemand van het hostel die helemaal weg is van fietsen. Wederom een aparte vent maar doet nu ieder geval geen vlieg kwaad.

Als alles welletjes is op naar Getty center met de auto.
Parkeren is 15 dollar wat ik als echte Nederlander natuurlijk niet wil en zo rij ik wat verder en kom ik aan in Bel-air! (en een tijd geleden was ik nog in West Philadelphia.)

Ik vind een gratis parkeerplaats waar je maar twee uur mag staan en even lopen is maar ik geloof het wel.

Getty center is een kunstmuseum en de gebouwen zien er erg gaaf uit, met veel fonteinen en alles.
Veel mooie schilderijen maar gelukkig ook achtergrond informatie erbij wat ik dan weer interessanter vind.
Ze hebben veel maar niet mijn ding genoeg om hier langer dan een uur rond te hangen, wat ook mooi uitkomt met het parkeren.

Eenmaal terug bij de auto ga ik met wat door Bel-air rijden, maar dit kan helaas maar tot een poort. Wel gave buurt met uiteraard grote huizen.

Ik heb bijna geen eten en drinken meer en bij dit hostel is geen gratis ontbijt. Dus eerst naar de Walmart om wat inkopen te doen.

De rest van de dag nog wat chillen bij het hostel. Las vegas en daarna meteen San Diego waren toch wel zwaar en ik wil over een paar dagen met veel energie naar Rio.

Dag 67:

Opstaan en meteen de finale van de Nederlandse voetbalvrouwen op het ek kijken. Lokale tijd 08:00.

Hoppaaa! Ze verslaan Denemarken en zijn Europees kampioen.

Daarna toch maar opstaan en het gekochte ontbijt valt tegen (het leek op muesli... Maar daar blijft het ook bij.). Gelukkig ook wat eieren gehaald dus komt helemaal goed.

Dan organiseren en op naar hollywood met de metro.
Vandaag staat op de planning met een popster op date gaan maar kijken of dat etentje wel in het budget past.

Het is erg druk op hollywood boulevard, hoewel ik zelf ook een toerist ben kan ik me wel gedragen, sommige mensen stoppen bij elke ster voor een foto wat veel irritatie oplevert. Wel een erg gave straat en veel te zien.
Ook verschillende straatartiesten en mensen in kostuum.
Een mooie vrouw verkleed als Catwoman spreekt me aan en doet erg verleidelijk. Helaas heb ik geen tip voor haar en ga dus ook niet met haar op de foto.

Nog verder rondlopen en het hollywood sign zoeken.
Dit is niet heel moeilijk en nog een stuk er naar toe lopen maar het is te ver voor mijn motivatie.

Via een omweg terug lopen naar de boulevard en hier eerst een biertje bij een bar.
Ik raak aan de praat met een Engelsman die helemaal weg is van oudere vrouwen.

Na dit verfrissend pilsje verder lopen maar de metro, hier komt een dakloze vent nog praten over de klote toeristen en hoe zwaar het dakloze bestaan is. Hij is één van de weinige die nergens om vraagt en naar mijn inschatting ook niks verwacht en daarom kunnen we redelijk vrijuit lullen.

Terug bij hostel relaxen en een film kijken.
De conversaties zijn hier een stuk anders.. Het kan bestaan uit 6 woorden of ideeën voor goedkoper wiet.
Ik ben er ook vrij zeker van dat de manager (niet de eigenaar) en een bewoner andere drugs doen. Of er is een andere reden dat ze samen naar de wc gaan..

Later kijk ik op de kamer wat tv (eerste hostel dat dat kan) en komt er nog een vent van de staf wat praten. Interessant gesprek over het leven en dat mensen samen moeten zijn, al lijkt hij hartstikke stoned. Hij vertrekt plotseling omdat hij inspiratie voor een nummer heeft gekregen.

Ik krijg even later inspiratie om m'n ogen te gaan sluiten.

Dag 68:

Rustig aan opstaan wat skypen met de ouders. Deze keer heb ik niet als verrassing een tattoo.

Een Japanner met gebrekkig engels in het hostel is zijn telefoon kwijt (benieuwd hoe 'kwijt' deze is geraakt..). Hij besluit het de hele dag op een drinken te zetten wat mij een passende reactie lijkt. Ik geef hem een Hoegaarden als support.

Voor vandaag staat er op de planning: studio's en beverly hills. Flink stalken dus.

Het eerste punt is Warner Bros Studio.
Ook hier kost het moeite om een gratis parkeerplaats te vinden, maar gelukkig lukt dit.

Er zijn al enkele stukken van de studio te zien maar om het van binnen te zien is er een tour nodig.
Deze tour kost 68 dollar wat m'n budget niet leuk vindt maar dit is wel de kans om dit te zien.
Ik wil gaan boeken maar voor vandaag is het al vol, dan maar een reservering voor morgen wat wel 3 euro korting oplevert. Jackpot.

De volgende studio is Paramount. Hier is van buiten helaas maar weinig te zien en ik ga niet nog een tour boeken.
Wel mooi om hier rond te lopen gezien er nog meer kleine studio's zijn.

De volgende stop is Beverly hills. Hier de grote huizen zien en een erg goed verzorgde buurt.
Heel leuk allemaal maar ik wil vooral sterren zien en niet die in de lucht.
Helaas komt het niet verder dan een tuinman, die in mijn gedachte voor Julia Roberts werkt.

Ik maak te voet nog een rondje door een deel van de buurt en een parkje, daarna geloof ik het wel.
Weer de auto in en door het chaotische verkeer terug naar het hostel.

Bij het hostel kom ik aan met veel honger. Echter is er bij dit hostel geen gemeenschappelijke olie om te koken..
Ik vraag aan de Japanner of ik wat van zijn olie kan gebruiken maar dit ziet hij niet zitten..
.. Geef dan die Hoegaarden maar terug en hopelijk verlies je je volgende telefoon ook..
Dan maar zelf wat olie halen en een keer een gezond avondmaal.

De verdere avond bestaat uit veel afleveringen van friends en verschillende Hoegaarden omringd door stoners en Duitsers. Apart maar ontspannen. Al moet ik m'n spullen wel dichtbij houden in verband met de Duitsers.

Dag 69:

Naar mijn smaak te vroeg wakker worden en eerst wat ontspannen. Dan ontvang ik een berichtje van m'n jongste zwager of ik wil skypen om Milan te zien. Uiteraard wil ik dat!

Nu een Skype gesprek met fatsoenlijke WiFi en meteen even goed bijpraten.

Na dit gesprek klaarmaken en op naar Warner Bros.

De tour begint met een filmpje gepresenteerd door Ellen en daarna met onze enthousiaste mannelijke gids Rey het park in.
Het begin is wat traag met de gebouwen, al is het wel gaaf om te zien hoeveel functies een gebouw kan hebben. De gebouwen die ze daadwerkelijk als kantoor gebruiken lijken op motels en kunnen zo dus ook verhuurd worden voor films.
Of een gebouw dat van de voorkant een gemeentehuis is, van links een school en van rechts een bibliotheek.

Daarna wordt het nog beter met de echte stages en verschillende props. Zoals diverse batmobiles en vanalles van Harry Potter.
Ook de stage waar friends werd opgenomen en nu fuller house komt uitgebreid aan bod met uitleg hoe het werkt.

Later kan jezelf nog rondlopen in het laatste gebouw en hier komt elk proces van screenwriting tot casten tot geluid aan bod.
Super interessant en erg gaaf.

Na een tijdje heb ik hier alles gezien wat er nu te zien valt en verlaat ik de studio.

Ik ben best wel moe maar m'n laatste dag hier en ik heb Venice beach nog niet gezien.
Snel daar naar toe rijden dus.

Het strand zelf is mooi maar dat kan je van de meeste stranden zeggen.
De straat langs het strand is waar het om draait en dit is mooi met verschillende artiesten en veel tentjes.
Verderop nog een concertje.

Erg leuk om te zien maar ik had wat spectaculairders verwacht gezien de naam zo bekend is.
Erg leuk was ook de burrito die ik hier pakte, al was deze vooral lekker.

Ik heb weer maar twee uur parkeren en wil graag m'n schone lei schoonhouden (in tegenstelling tot m'n was) en stap in de auto terug naar het hostel.

Bij het hostel klaarmaken voor de volgende stap. Morgen uitchecken en de dag daarop vroeg in de ochtend naar Rio de Janeiro!
Vast beginnen met de tas inpakken en de staat van m'n financiën checken. Het valt me niet tegen. Al ben ik wel ruim boven budget maar minder dan ik had gedacht en er zijn nog wat andere meevallers geweest.

Ik probeer de tenten en diverse spullen te verkopen bij het hostel maar helaas zonder succes.

Voor vandaag is het genoeg geweest en ik begin aan whisky met cola vanille.
Er is weinig gezelschap maar wel genoeg en lekker rustig aan.

Relatief op tijd naar bed en nog wat met de kamergenoten praten. Ik krijg nog een raar compliment maar het is verder wel gezellig. Dan ga ik m'n oogleden complimenteren met een lang bezoek.

Dag 70:

Vandaag het hostel verlaten, nu maar van twee mensen afscheid nemen gezien er hier weinig contacten zijn opgebouwd.

Om m'n spullen te verkopen zoek ik nog een pawnshop en bij de tweede is het raak.
Hij koopt enkele spullen voor 25 dollar, wat erg laag is. Maar anders gooi ik het toch maar weg dus hij heeft geluk.

M'n vlucht vertrekt morgenochtend vroeg vanuit San Francisco, vandaag nog langs Seqouia national park.
Dit is een redelijke omweg maar nu kan ik het nog bezoeken.

Het is zo'n 3 uur rijden, onderweg een korte pauze om de voorruit weer te wassen en een corndog proberen. Jammer dat ik deze heerlijke dingen nu pas probeer.

Op de route zijn soms wat bezienswaardigheden zoals erg veel olieboorders (bij gebrek aan beter woord) en later een erg groot meer met zeilboten en vanalles.

Het tanken doe ik uitstellen met de gedachte dat er nog wel één op een beter moment komt en ik nog genoeg heb.
Dan is het volgende tankstation ineens op 35 mijl afstand. De auto geeft aan dat er nog 90 mijl in de tank zit maar dat is berekend op de snelweg, dit is heuvelopwaarts..
Het wordt een race tegen de tank gezien de '90-mijl' soms met 4 mijl per mijl naar beneden gaat. Erg zuinig rijden en het tweede deel is gelukkig naar beneden.

Met minder dan 10 mijl over kom ik aan bij het tankstation en begin ik flink te juichen.
Om het te vieren ook twee twinkies pakken.

Daarna kan het park echt bezocht worden.

Ik ben bij de Great sherman tree wat naar verluidt de grootste boom op aarde is.
Door deze boom kan je inderdaad het bos niet meer zien en ik verwacht dat ikea hier veel meubels van kan maken.

Er zijn nog wat meer speciale bomen hier zoals de twins en daarna niet te lang blijven hangen gezien de krappe tijd.

Op de weg naar de parkeerplaats begint een man uit Israël nog flink te praten en hij is er met zijn broer die schijnbaar fotograaf is voor het witte huis. Hij begint snel over politiek te praten en is een voorstander van Trump. We praten wat en hij is erg fanatiek maar ik ben nu meer fanatiek voor de rest van het park.

Next stop: Tunnel log.
Een grote boom die tientallen jaren omgevallen is en op de weg ligt, hier hebben ze een tunnel ingegraven waardoor je er nu door heen kan rijden.

Nog wat andere korte bezichtigingen doen en dan wil ik nog een trail doen welke is aangeraden.
Door de haast pak ik echter het verkeerde trail, namelijk het Sugar pine trail, en deze is niet bepaald bijzonder.

Geen probleem, ik heb nu toch genoeg gezien en het begint langzaam donker te worden.
Aanrijden naar het vliegveld wat nog zo'n 4 uur rijden is.
Erg gaaf door het donker hier en flink gas geven.

Ook nog kort door Kings Canyon maar hier stop ik niet.
Ik stop later bij Rally's waar ik fastfood haal bij de drive through. Om echt Amerikaans af te sluiten.
Dan al etend weer crossend de nacht door.

Dag 71:

Rond een uur of 00:30 rij ik de garage van de verhuurmaatschappij binnen.
De auto inleveren met weer een bijna lege tank maar deze keer is dat de bedoeling.

Ik geef nog wat overgebleven spullen aan iemand van het personeel die er erg blij mee is. Daarna de auto leeg halen en de tas definitief inpakken.
Emotioneel afscheid nemen van mijn reispartner van bijna 50 dagen.

Met de airtrain naar de terminal en ik heb nog een paar uur over voor ik kan inchecken.
Ik ga op een stoel zitten met m'n backpack als voetsteun en vest als middel om het donker te maken.
Ik val verrassend genoeg snel in slaap.

Net voor de wekker wordt ik wakker en kan ik inchecken. Dit gebeurt bij een erg chagrijnige vrouw, gelukkig is de man die hier ook helpt een stuk vriendelijker, ook praat hij telkens over z'n tijd in Ameland tegen mij.

Ik heb nog een kussen over van het kamperen en gezien ik een lange reistijd tegemoet (waarschijnlijk zo'n 24 uur) neem ik deze mee door de douane.
Bij de douane negeren ze het volkomen, dus dat wordt lekker slapen.

Bij de gate een kwartiertje genieten van het internet en dan begint het instappen al.

Voor ik het weet is de laatste stap in de Verenigde Staten gezet.

Het is hier echt ongelooflijk tof geweest. Veel leuke en/of interessante mensen ontmoet waarvan ik hoop sommige ooit terug te zien.
Ik heb verschrikkelijk mooie plaatsen gezien en dingen gedaan die ik nooit verwacht had te doen. Ondere andere: hitchhiken, op stap naar een gaybar, tattoo nemen en nog wat dingen die ik nu vergeet. Gelukkig heb ik daarvoor dit verslag voor later.
De eerste week / twee weken waren flink wennen maar daarna viel alles op z'n plaats en is het reizen ongelooflijk gaaf.
Ik leer zelf ook erg veel en nog wat van die cliché-zelf-dingen.

Ik vind dat er nog steeds veel dingen mis zijn in dit land maar 95% van de mensen die ik heb ontmoet zijn erg vriendelijk en met de meeste kan je lol hebben. Wel met een stuk of twaalf.

Dit nu achterlaten en op naar de volgende bestemming.

That was America baby!