San Diego

Dag 61:

San Diego:

Las Vegas is verlaten en ik heb er een navigator bij. Na zo'n 30 minuten rijden in de woestijn check ik toevallig de benzinestand en er is niet veel meer over.
Even een korte hartaanval maar gelukkig halen we nog met gemak een benzinestation.
Gezellig onderweg en hoewel hij van downunder komt zitten we met veel onderwerpen op gelijke hoogte.

Een tijd later is de aankomst bij het hostel beach bungalow, wat direct aan het strand ligt. Erg gaaf.
Veel surfers in het hostel maar eerst zelf inchecken.
Maar hier is een probleem. Ian had dit hostel geboekt voor hem in vegas en ik vond het ook prima klinken dus volgde het. Echter heb ik alleen naar de naam van de keten gekeken, onwetend dat het een keten was, en gereserveerd bij een ander hostel.
Met behulp van de manager kunnen ze het gelukkig simpel wijzigen, de eerste nacht heb ik wel een andere kamer, wat achteraf een groter verschil maakt... Maar dit later.

Na wat settelen genieten van het gratis diner wat nu rijst met vegetarische gehaktballen is (in Engels noemen ze het vegetarian meatballs wat ironisch is.)
Gelukkig krijg ik nog wat gratis pizza van een net ontmoette Braziliaan.

We ontmoeten Roger ook weer en gaan met een aantal mensen bier halen.
Één van de twee nieuw ontmoette jongens ziet er erg jong uit en zegt tegen me dat hij z'n ID vergeten is.
Mensen verwachten het niet maar ik ben niet extreem dom en vraag of hij minderjarig is, niet dat het mij boeit.
Met een slecht pokerface zegt hij nee.
Even later bij de winkel krijg ik wel het eerlijke antwoord uit hem, hij is negentien. Ik kan goed met hem omgaan en pest hem met z'n leeftijd, hij noemt me snel een 'stuttering asshole' wat bijna een record is voor iemand de me kort kent. Goede vent .

We halen bier, althans...
Ze accepteren voor toeristen geen id kaart of rijbewijs... Alleen paspoort. Dit gebeurt voor de eerste keer op de trip.
Ik kan dus ook geen bier halen tot groot vermaak van de negentien-jarige.
Gelukkig lukt het de andere Amerikaan wel.

Bij het hostel is een goede sfeer en drankspellen zoals Jenga met opdrachten. Hierdoor moet onder andere iemand de zee in rennen.

Ik praat een tijd met een Deen en dit gaat onder andere over de verwarring die buitenlanders hebben met Nederland en Denemarken.
Fijn om te horen dat zelfs veel mensen in het buitenland Heineken slootwater vinden.

Vanavond nog rustig aan en de avond afsluiten met een sigaret op een bankje, uitkijkend op de zee. Ik ben blij dat ik na Vegas weer ben doorgegaan om weer nieuwe plaatsen te ontdekken.
De tweede maand zit er inmiddels op en er is ongelofelijk veel gebeurd.

Het afsluiten is toch niet afsluiten...
Na zo'n twee uur slapen word ik wakker van een vent die erg handtastelijk is... Als ik wakker schrik gaat hij meteen weg.

Ik praat met een kamergenoot die ik zie dat wakker is maar hij heeft alleen iemand weg zien gaan..
Dan naar de staf die extreem schrikken van het verhaal maar ze hebben wel een verdachte, een erg dronken en rare Ier. Ik heb geen idee wie het is gezien ik nog half sliep en geen gezicht zag.

Ik ben even ondersteboven van het voorval maar we kunnen erom geinen. Ik eindig met de zin 'next time send Taylor Swift'.
Daarna voor de tweede keer de avond afsluiten.

Dag 62:

Te laat voor het ontbijt dus dan maar noodles. Roger en Ian zijn ook van de partij en we kunnen plannen bespreken. Vandaag gaan we elk onze eigen weg.
Voor mij langs het strand wandelen en richting het centrum al zie ik wel waar het uitkomt.

Voor dat ik ga komt de kamergenoot die ik vannacht sprak over het voorval naar me toe en zegt dat hij me eerst niet geloofde totdat een uur later hetzelfde bij hem gebeurde.
We noemen elkaar nu dickbuddies!

Even later begin ik aan de wandeling, erg druk en mooi maar de temperatuur is goed te doen.

Dan word ik gebeld wat bijna maar één ding kan betekenen en ik krijg al meteen een brede grijns op m'n gezicht.
Het belletje komt uit Nederland van m'n zus Anneloes.
Ze is zojuist bevallen van m'n nieuwe neefje Milan! Hoewel ik al maanden wist (iets minder dan 9) dat het eraan zat te komen voelt het nog steeds als een verrassing. De rest van de dag loop ik met een grote glimlach rond en later bij het hostel krijgen veel mensen het te horen.

Toch de weg vervolgen en ik kom langs een toeristischer stuk met een achtbaan en veel plekken om surfplanken en wat dan ook te huren.
Met Google maps hoop ik naar het centrum te komen al is dit een wandeling van meer dan 2,5 uur. Eerst nog langs seaworld wat veels te duur is maar het ligt op de route.
Daarna over een paar bruggen en na weer een halfuur lopen kom ik tot de ontdekking dat de laatste brug er één te ver was (ha.).
Ik stop eerst voor een broodje bij een deli en besluit dan om een rondje te maken langs mission bay wat me eerst bij Historic old town brengt.

Dit is een dorpje wat het wilde westen voor moet stellen en het heeft best leuke winkeltjes en een leuke uitstraling.

Daarna de weg naar mission bay weer terug vinden en dit gaat weer via een paar bruggen.

Onder een paar bruggen zie ik een vent een shortcut nemen en ik volg hem. Hierdoor kom ik uit bij een afgelegen bedekt gebied met zeilen tegen de bomen en matrassen in het zand..
Oeps dit is een hol voor verslaafde mensen / daklozen... (ik moest meteen snel denken aan het nummer under the bridge van de red hot chili peppers.)
Snel omdraaien en op de terugweg spreekt een onverzorgde 50-jarige dakloze vrouw me aan wat ik van het uitzicht vond. Ze zag me een foto maken onder de bruggen (niet van de verblijfplaatsen gezien ik verwacht dat dat minder gewaardeerd werd...) en ze zegt met een lach dat ik beter een foto van haar kon maken.

Ze begint flink te praten en ik ben wel benieuwd hoe het hier in elkaar zit dus ga langs haar op straat zitten en geef een sigaret.
Dit vindt ze geweldig en ik ben haar nieuwe beste vriend.
Marsha, haar naam, praat snel en onduidelijk maar uit de context kan ik diverse dingen ophalen van verslavingen en gevangenisstraffen.
Ook is er iets met een erfenis van haar familie van een paar miljoen dollar waar ze ook recht op had. Maar ze heeft ruzie met haar familie en dat ze nu niets heeft, is niet haar fout volgens haar.
Ze haalt veel haar neus op en hoest veel, bij elke hoest doet ze haar linkerarm omhoog in een vuist en bedekt haar mond op een rare manier wat alleen maar toevoegt bij deze absurde maar interessante ontmoeting.

Het lijkt een aardige vrouw maar wanneer er een andere vent bij komt staan die er minder gezellig uitziet besluit ik dat het wel genoeg risico geweest is en brei een eind het gesprek.
Ze vraagt of ik morgen weer langs kom waar ik tactisch op antwoord.
Beleefd schudden we elkaar nog de hand die ik later zeker goed ga wassen.

Na 15 minuten lopen ben ik weer bij mission bay waar veel waterscooters en zeilboten op de zee varen. Mooi zicht en de route is lang genoeg om vanalles te zien.
Toch ben ik weer blij als ik weer aankom bij het hostel, ik heb rond de 7,5 uur gelopen vandaag.

Het menu van de avond is Nederlands en bestaat aardappelen, groente en vlees voor de eerste keer. Wat anders dan een burger met friet, al was dat er ook ingegaan.

Daarna met wat whisky relaxen bij het hostel.
Er zijn mensen van Egypte, Denemarken en meer landen als gezelschap.
Er is hier een afgesloten terras recht langs de boulevard waar de meeste mensen zitten. Na een tijdje loopt een willekeurige vent voorbij en geeft een bijna volledige pizza af vanaf de boulevard. Nice, weer gratis pizza.

Ik zit ondertussen op een nieuwe kamer en deze zit bijna vol met vrouwen, erg gezellig maar wel één grote rotzooi. Vrouwen zijn een stuk erger dan mannen hierin.

Het is Taco tuesday en sommige mensen gaan eten maar verder vooral feesten.
Denemarken en Nederland zijn erg gelijk in veel dingen.
Deze Deen noemt mij Heineken en ik hem Carlsberg omdat we het beiden haten. Hun hebben een hekel aan Zweden dus ik noem hem Zweden en hij mij Duitsland. Good times.
Samen met een Russin hebben we lol met z'n drieën, waarin we haar vooral vodka noemen.

We gaan naar de bar maar hier een probleem voor de Europeanen, zonder paspoort komen we niet binnen. Geïrriteerd gaan we deze dan toch halen. Gelukkig valt de prijs van het bier daarmee mee.

Na de bar vervolgen we met een pilsje naar het strand. Hier illegaal buiten drinken. Ik geniet even van het uitzicht waarna ik de groep kwijt raak.
Even kort rond dolen en dan besluit ik terug te gaan naar het hostel, twee minuten later komt de groep binnen. Hun waren mij ook kwijt.

Daarna veel lol op het terras bij het hostel.
Veel grappen over dick touching. 'Get your dick touched in San Diego!'
Ik introduceer de uitspraak 'It's an experience!' wat ik bij elk minder leuk voorval schreeuw met handgebaren.
Een andere kerel komt ook bij de tafel zitten en als hij het onderwerp hoort zegt hij: 'oh, so it wasn't a dream'.
Er is nog een nieuwe dickbuddy bij.

Even later naar bed en met extra beveiliging gaan slapen. Al is de hoofdverdachte schijnbaar vandaag uit het hostel gezet.

Dag 63:

Ik word weer te laat wakker voor het ontbijt dus weer noodles. Gelukkig heb ik ook nog een zak chips waar ik tussendoor van geniet.

Ondanks een lichte kater gaan we gewoon door. Vandaag met Ian en Roger naar een natuurpark torres Pines wat dichtbij San Diego ligt.
Het is een park langs het strand en bovenaan beginnen we aan een trail, erg gezellig en verschillende mooie uitzichten.
We dragen bij toeval allemaal havaianas (slippers). Roger heeft Braziliaanse havaianas uit Nederland en ik Nederlandse uit Brazilië. Ian is zoals gewoonlijk een buitenbeentje met zijn Australische flip-flops of hoe ze in zijn land genoemd worden 'thongs' (ja serieus).

Bij het eerste uitzicht op de zee zwaai ik uitgebreid naar de zee wat bij het gezelschap tot vragen leidt.
Ik leg uit dat 'I'm waving back to the sea.'
Dit bezorgt hun een grote zucht en mij een paar minuten lachen op.
Het trail brengt ons naar beneden de kliffen bij het strand waar het tij redelijk hoog is. We klimmen nog wat rond en vervolgen daarna de weg terug. Een klein gedeelte vel van m'n grote teen blijft achter bij een rots.

Op naar het volgende punt: La Jolla caves wat bij een strand is.
Deze keer kunnen we hier gelukkig wel een parkeerplaats vinden.

Op het grasveld is nog een concert gaande wat het beste te beschrijven valt als 'violin-battle'. De winnaar strijkt op met de eer.

Alvorens we bij de grotten komen schrikken we eerst op van de verschrikkelijke vislucht.
Een paar meter verder zien we waarom, het stikt hier van de wilde zeehonden.
Via een pad kan je hier nog erg dichtbij komen en dit doen we dan ook. Zeehonden van zowel groot en klein en verschillende zijn er aan het spelen. Af en toe vliegt er ook een pelikaan voorbij. (gefelipeli daarmee)

Aan de andere kant komen we bij de 'caves', echter zijn deze een kleine teleurstelling vanaf hier. Ze zijn nog steeds mooi maar om het goed te bezoeken moet je schijnbaar met bijvoorbeeld een Kayak gaan.
Helaas doe ik voor de zekerheid nog niet zwemmen in verband met de tattoo. Ian geniet ervan om vaak tegen me te zeggen hoe lekker het water wel niet is en wat ik nu mis.

Terug naar het hostel om even te chillen en gezien we nog geen lunch hebben gehad gaan we relatief vroeg dineren.
Na wat menu's te hebben gezien kiezen we Japans. We delen wat heerlijke voorgerechten en dan als hoofdgerecht bestel ik een heerlijke spicy ramen. Deze gaat er erg goed in.
Telkens als Ian even weg is stappen Roger en ik over in het Nederlands om daarna midden in een zin weer terug te schakelen. Ook kunnen we privé gesprekken voeren over hoe lelijk Ian is bijvoorbeeld.

Daarna even parkeerproblemen oplossen en terug bij het hostel een drankje pakken met iedereen. Ik ken best veel mensen ondertussen en het is erg gezellig.

Ik wil morgen naar Tijuana en het is tevens de laatste dag van Roger dus nu niet op stap.
Het is erg gezellig en er komt nog een man bijzitten die er ook al langer is.
We beginnen in het Engels te moppentappen wat een kleine maar leuke uitdaging is.

Ik heb met deze man al meer gesproken en hij is hier voor een conferentie over hypnose en doet dit zelf ook. We hebben een paar interessante gesprekken en ik ben nog steeds sceptisch.
We komen overeen dat hij me hier en nu gaat proberen te hypnotiseren. Cool, ik ben benieuwd.

Ik ga op languit op een ligstoel liggen en hij vertelt me m'n ogen te sluiten.
Hij probeert m'n brein binnen te dringen (ik heb er dus toch één) en vertelt me dat ik dadelijk alles over nummer twee vergeet. (hier schiet ik licht in de lach maar hij had het over tellen). Als ik daarna m'n vingers van hem moet tellen kom ik gelukkig nog gewoon op het nummer twee.
Na nog een paar mislukte pogingen ben ik volgens hem 'gifted'.
Het was wel erg interessant en er was ook wat publiek.
Ik geloof het nog steeds niet maar kan wel geloven dat voor sommige mensen, die bijvoorbeeld aan het afkicken zijn, steun kan bieden.

Nog wat rondhangen en afscheid nemen van Roger en dan gaan slapen.

Dag 64:

Bij het hostel wakker worden van de wekker en eerst even met Nederland skypen om m'n nieuwe neefje te zien! Ik had hem liever in het echt gezien maar dit is momenteel het beste alternatief.

Daarna klaarmaken en naar Tijuana. Ik heb verschillende transport manieren overwogen en achteraf blijkt het beste om zelf naar de grens te rijden (zo'n 30 minuten) en naar Tijuana te lopen. Op naar Mexico!

Tijuana:

Ik heb er speciaal voor gekozen om m'n psv shirt aan te doen. Ook omdat het nog één van de weinige schone shirts is maar ik ben erg benieuwd naar de reacties.

Ik heb een parkeerplaats gevonden en nu kort lopen naar de grens en controle. Er zijn veel geweren bij deze grens..
De douanier herkent m'n shirt meteen en we praten over guardado en hij vraagt 'was het wel of geen penalty?'.
Ik moet het land nog in dus geef een tactisch antwoord.

Het is verder niet moeilijk om door de douane te komen en dan; It's Mexico baby!

Ik weet niet precies waar ik heen wil gezien er niet echt grote bezienswaardigheden zijn. Dus dan wordt het maar willekeurig rondlopen, verschillende voorbijgangers reageren al 'ahh psv!'.
Ook zijn er hier veel drugstores en veel borden over Viagra voor een lage prijs.
Verder is het ook duidelijk dat ze hier snel proberen je af te zetten door hogere bedragen te vragen. Gelukkig kan ik het nog relatief laag houden al lachen hun zichzelf waarschijnlijk sowieso kapot.

Ik koop een voetbalshirt van Mexico voor 20 dollar en praat nog wat met de verkoper over PSV en Mexicaanse spelers.
Het is 12:00 en PSV speelt toevallig nu ook een westrijd voor de uefa kwalificatie. Ik vraag hem of dit ergens te kijken is en zo beland ik bij een sportbar.

Hier zenden ze nu het Nederlandse vrouwen elftal tegen Engeland uit (halve finale).
Ze proberen nog de westrijd van psv te vinden maar dat lukt niet.
Dan maar in deze verder lege kroeg naar de vrouwen kijken.

Ik blijf hier langer hangen en praat een tijd met de enige Engels sprekende barman.
Informatie over bier uitwisselen en hij gaat een hertog jan en Hoegaarden voor hem zelf zoeken. Ik pak een corona en probeer daarna een Pacifico en een Bocanegra.
Tijdens de wedstrijd ook wat taco's en nadat Nederland gewonnen heeft (yeah!) een shotje tequila voor de overwinning.
Deze krijg ik van het huis wat erg cool is.
Achteraf geef ik zo'n grote fooi (180 pesos naar 300) dat ik het alsnog betaald heb maar het gaat om de gedachte.

Daarna de bar verlaten en het opstaan is zwaarder dan ik dacht.

Ik doe wat rondlopen door het toeristische gedeelte van de stad.
Deze stad is echt een totaal andere ervaring dan elke andere stad hiervoor, erg gaaf.

Ik neem een afslag en in deze straat staan veel schaars geklede vrouwen die erg blij zijn om te zien.

Verschillende mensen proberen me aan te spreken maar de meeste negeer ik gezien ze allemaal op geld uit zijn. Één vent komt een stuk meer open over al lijkt hij nog steeds niet extreem betrouwbaar maar in deze buurt geloof ik niet dat me iets kan gebeuren (ik liep net voorbij een politiewagen). Ik praat een tijdje met hem en hij denkt dat ik interesse heb in een aantal zaken en zo kom ik achter enkele prijzen die ik als boekhouder erg interessant vindt.
Uiteindelijk koop ik niks van hem en op het eind wil ik een kant op gaan maar die raadt hij me af omdat het een mindere buurt is.
Wat best grappig is gezien deze straat uit prostituees en drugs bestaat.

Ik vervolg de weg de andere kant op naar de toeristische plek en kom vanalles tegen.
Ik praat een tijd met een vent die zilver verkoopt en koop uiteindelijk wat van hem op voorwaarde dat hij z'n winst achteraf vertelt.
Deze weet hij niet dit, dat is wat hij zegt, wel was dit de bodemprijs die hij van z'n baas mocht aanbieden. Ik ben ook tevreden met deze 20 dollar.
We sluiten af met een shotje tequila omdat hij me zo erg mag, al vind ik die dingen moeilijk te geloven gezien het een verkoper is. Wel coole ervaring.

Nog wat verder lopen en na een tijdje wil ik het zekere voor het onzekere nemen en richting de grens gaan. Maar waar is die?
Wat mensen vragen en dan komt het helemaal goed.
Gelukkig staan er na een tijd ook enkele borden.

Tegen de verwachting in is het een stuk simpeler om de grens terug over te gaan.
Dan had ik toch wat andere 'souvenirs' mee moeten nemen..

Na McDonald's en een tijdje rijden terug in San Diego en het hostel.
Hier chillen, bijpraten en het volgende hostel in L.A. boeken, ik neem het goedkoopste hostel waarbij ik bewust een klein risico neem maar we zullen zien.

Bij het hostel zijn nog meer Denen gekomen, veel gaan er hier studeren en beginnen bij het hostel als verblijfplaats.

Ik sta op het terras langs een vent en wil net een praatje beginnen als we elkaar met een verwarde blik aankijken.
Godverdomme dit is Danny die ook in las vegas was.
Hij heeft z'n trip verlengd en toevallig zijn we bij hetzelfde hostel uitgekomen. Grappig om een bekende tegen te komen.

We drinken nog wat door en dit is de laatste avond van Ian en mij in San Diego en morgen vervolgen we allebei een ander pad.
We zijn moe maar besluiten toch mee op stap te gaan, laatste avond!

We gaan met man of 15 naar mcfaddens waar vanavond elk drankje (bier en mix) 1 dollar is.
Veel bier en een hoog tempo. Veel gekke foto's en nog gekkere gesprekken.
Ook wordt er contact met Zweden gelegd.
Daarna met moeite een uber terug vinden maar het is toch gelukt.

In uber terug slaapt iedereen ongeveer. Ian heeft het achteraf misschien wel zwaarder.

Dag 65:

Het is erg zwaar wakker worden. Ik heb oogcontact met Ian en we schudden allebei het hoofd en zijn te brak om wat te zeggen. Eerst een paar uur ontspannen en nuchter worden. Veel mensen zijn mee naar de kroeg gegaan en het hostel ziet er nu uit als een bejaardentehuis.

Vandaag uitchecken en op naar L.A.
San Diego was één van de leukste bestemmingen tot nu toe, al kwam dit niet per se door de stad zelf. Hier een erg leuke tijd gehad en veel memorabele dingen gebeurd. Ian gaat naar Mexico dus ook afscheid nemen van deze irritante vent. Aussie-aussie-aussie, oy-oy-oy.