Rio de Janeiro

10 augustus 2017 - Rio de Janeiro, Brazilië

Dag 71:

Rio de Janeiro:

Ik noem het vast Rio maar de daadwerkelijke aankomst is morgen pas.
Eerst 3 vluchten in 24 uur plus of min tijdsverschil.
Beginnen met San Francisco naar San Salvador in El Salvador.
Vanuit dit kleine land, wat ik verder helaas niet bezoek, door naar Bogota in Colombia en daarna de eindbestemming Rio!

Ik zie er momenteel niet heel charmant uit.
Nog steeds dezelfde kleren aan na een dag in de auto en Seqouia, tevens heb ik voor de vlucht een vest aan dat dringend een wasbeurt kan gebruiken.
Waarschijnlijk erger is de broek. Ik heb een afritsbroek maar gezien ik geen lange broek nodig heb gehad afgelopen dagen heb ik de pijpen zo'n 45 dagen in de auto laten liggen.
Resultaat: de pijpen zijn flink verkleurd en de broek is nu twee kleuren groen.
Ik hou het maar erop dat het een nieuwe mode is.

De eerste vlucht begint al meteen goed.
Door een foutje met een baby (hopelijk was de baby dat zelf niet) verzoeken ze me of ik één rij wil opschuiven en heb ik drie stoelen voor mezelf.

Dan 6 uur vliegen wat vooral slapend wordt doorgebracht. Het voordeel van hostels en andere rumoerige slaapplaatsen is dat in slaap vallen inmiddels een stuk simpeler gaat.

Aankomst in San Salvador, El Salvador. 1 uur later tijdsverschil.
De landingsbaan is omringd door bossen en daardoor voelt dit als landen in een geheim vliegveld in de jungle.
Hier heb ik maar zo'n 25 minuten wat doorgebracht wordt door eten en drinken te kopen en dan de gate zoeken om nog even internet te gebruiken.
Ik voel me hier, als gringo, echt een minderheid. Al valt het wel op dat de dames dat een pluspunt vinden.

Dan de volgende vlucht, op naar Colombia.
Dit is zo'n 3 uur vliegen en daarna weer een uur tijdsverschil.

Het is donker als het vliegtuig landt om lokale tijd 18:45. Voor m'n gevoel heb ik maar een paar uur daglicht gehad vandaag.
Ook hier ben ik een minderheid en ik hoor niemand engels praten. Eigenlijk wel een gaaf gevoel zo helemaal alleen.

Ik moet een uur op het vliegtuig wachten en ga bij een bankje neerzitten en richt me op m'n telefoon in deze Spaanstalige massa. Dan hoor ik plotseling achter me een meid zingen:
'Heyo captain Jack, pak je ballen en stop ze in je bek.'

Er zijn dus toch Nederlanders hier!
Ik zeg in het Nederlands dat het mooi gezongen is en ze wordt vuurrood. Terwijl we verder allemaal lachen.
Het zijn twee zussen en een broer en dit was een leuke opening voor een gesprek.

Nog wat ontspannen en dan maar weer even aan het verslag werken (de laatste drie bestemmingen zijn nog niet volledig dus nu een goede kans om dit af te ronden).

Het plan is om later weer terug in Colombia te komen. Voor nu weer het vliegtuig in voor de vlucht naar Rio de Janeiro.

Dag 72:

Het is een kleine 6 uur vliegen en er komt nog eens 2 uur tijdsverschil bij, lokale tijd 06:00. Maar wel:
'Brasiiiieellll
Jalalalalalaaaa
Jalalalalalaaaa
Jalalalalalaaaahhh Brasiiiieellll'

Met dit nummer in m'n hoofd en het nummer 'Rioooo, de Janeiro, Riooo wohoo' loop ik over het vliegveld.

Ik heb wat slaap gehad maar het was een erg korte dag en nacht. Eerst even ontspannen en dan een taxi zoeken.
Dit is niet moeilijk en ik ga met een gele taxi naar het hostel (foutje...).
Deze man spreekt geen Engels maar tot m'n genoegen komen we wel snel uit op 'fuck ajax' en 'fuck Duitsland'.
Ook leert hij me 'mooie vrouw' in het Portugees, en nog wat andere woorden die ik hier maar niet in dit verslag schrijf. Het was voor beide hilarisch in ieder geval.

Daarna word ik helaas door hem afgezet, fysiek en financieel. Ik betaal 55 euro voor deze rit van zo'n 30 minuten, en dit is het bedrag dat ik nog naar beneden heb kunnen drukken.
Een transfer via het hostel is zo'n 35 euro en een uber is zelfs maar tien euro. Een wijze dure les. Het is wel memorabel geweest met deze chaffeur.

De aankomst bij Lemon spirit hostel is rond 07:00.
Inchecken kan pas vanaf 12:00 dus nog 5 uur de tijd doden.
Ik probeer een dutje te doen maar dit valt tegen op een stoel.
Verder nog wat chillen en douchen. Je kan hier niet zelf wassen dus dan maar afgeven.

Als het 12:00 is snel inchecken en een dutje doen op de kamer.

Ik heb geen eten en drinken op wat tictac na en het kraanwater is hier niet drinkbaar. Daarom eerst wat inkopen bij een lokaal supermarktje doen.
Praten met de lokale mensen zit er niet in gezien de meeste geen 5 Engelse woorden kennen.
Ze verstaan wel handen en voeten (het is heel moeilijk om daar mee te stotteren, naja..).

Bij het hostel avondeten maken en chillen met whisky en bier.
In dit hostel zit een bar en daarom mogen er geen eigen alcoholische dranken meegenomen worden. Ik heb echter van Amerika nog wat whisky over dus vul op de kamer sneaky wat cola flesjes. #rebel

Er is bij dit hostel ook weer een Nederlander, naja hij komt origineel uit Limburg.
Het hostel bestaat 12 jaar en daarom is er een erg grote bak gratis caperienha.

Met een stel Ieren en Engelsen doen we het 30-seconds game wat één grote chaos is met 17 mensen, maar wel grappig.

Er gaan nog een aantal mensen op stap maar gezien de reis en het tijdsverschil doe ik verstandig (of vanuit een ander perspectief, saai) en haak ik af en neem alleen een paar stappen naar m'n bed.

Dag 73:

Het gratis ontbijt is tot 10:30 maar zelf ontwaak ik pas om 10:45.
Gelukkig heb ik de vaardigheden om zelf wat eten klaar te maken.

De eerste dag in een nieuwe stad / land (nu zelfs continent) vind ik het fijn om te wennen aan de stad dus ik vertrek met m'n flesje water in de globale richting van een meer en wat tuinen.

Onderweg is er al veel zien zoals een klein stadion en een groot veld voor paardenracen. Alle stoplichten worden hier door voetgangers genegeerd wat me goed bevalt.

In de verte op een kleine (vanaf hier grote) berg is ook al Christo (the redeemer) te zien.
De hele stad heeft relatief veel natuur, op verschillende punten zijn grote heuvels en er is veel groen.

Daarna kom ik aan bij Jardim botânico.
Het is hier een kleine entree om binnen te komen die ik er niet echt voor over heb, dus ik bekijk het alleen van buitenaf.

Even kort langs het meer lopen en dan is daar Park de lage.
Dit natuurpark is gratis en ziet er veelbelovend uit. Het begint met wat oude gebouwen omringd door bos en even later is er een klein 'Indiaans' dorpje.
Daarna verdwijnen de gebouwen en wordt er plaats gemaakt voor meer natuur.
In de bomen slingeren wat apen rond.
Even later zijn er wat grotten waar het heerlijk is om zelf door heen te klauteren.

Vanaf dit park is er een trail helemaal omhoog naar Christo.
Deze bestemming stond niet op de planning maar lijkt me erg gaaf om daar naar toe te lopen en waarom niet nu.

Onderweg naar het beginpunt van het trail zijn er waarschuwingen op de bomen geplakt :
'Warning: high risk of robbery'. Met plaatjes erbij..
Hmm, het gevaar is misschien alleen 's nachts?

Even later kom ik het bij het beginpunt en hier staat een klein huisje met beveiligers met geweren.
Ze waarschuwen uitdrukkelijk (in het Portugees) voor het gevaar.
Erg balen maar dus toch maar verstandig zijn en omdraaien, het wordt dus niet op deze manier naar Christo.
Aan de andere kant bedenk ik me dat, volgens Christenen, als je dood bent je alsnog naar Christus gaat. Dit kan veel lopen schelen dus.
Ik hou deze theorie maar voor mezelf en als atheïst besluit ik hem niet te testen.

Daarna nog een poging om de gewone weg naar christo te vinden (via een kabelwagon) maar het is niet mogelijk om bij het begin te komen van deze kant.

Dan wordt het maar een gezonde late lunch bij een willekeurig tentje.
Ze spreken geen Engels wat het moeilijk maar wel grappig voor beide kanten maakt.
Dan zie ik dat ze ook speciale burgers met friet hebben en is de keuze simpel gemaakt.

Daarna doorlopen en geheel rondom het meer lopen, prachtig uitzicht. Ook wat letterlijke rare vogels zien.

Na zo'n uur lopen is de aankomst bij Ipanema beach. Het weer is niet denderend maar mooi om langs het strand te lopen.
Hierna volgt Leblon beach wat 2 minuten van het hostel zit.

Eenmaal terug bij het hostel wat chillen en dan koken.
Ik stop niet veel energie in het koken maar erwten met een stuk kipfilet gaan er prima in.

Daarna ook aan de drank beginnen.
Eerst de meegesmokkelde whisky en dan is er weer gratis caperienha.
Als dit op is wordt er overgestapt op bier door de meeste mensen.
Hier hangen relatief veel mensen in de gemeenschappelijke ruimte, er is een groep van Ieren en Engelsen die weer met 30-seconds bezig zijn wat gezellig is maar het wordt één grote chaos en het klikt niet echt tussen verschillende Ieren en Engelsen.

Ik besluit na een tijdje om met een kleinere groep mensen uit Zwitserland en Frankrijk wat drankspellen te doen. Ik leer ze eerst kaarten te schudden hoe verschillende landen dat doen. (een grappig ding dat in bijna elk hostel terug komt is dat de meeste mensen niet gewend zijn aan 'groffere' humor. Ook hier moesten sommige mensen wennen al viel het mee).
Het is erg gezellig en de Fransman krijgt het erg zwaar met de drankspellen.
Een mooi persoonlijk moment is bij het spel bussen, hier krijgt de Fransman het te zwaar en neemt de rest het over. Bij mijn eerste poging lukt het meteen en daarom mag de Fransman weer drinken.

Helaas gaat deze groep niet op stap dus ga ik met de andere mee. Gezien de bar inmiddels ik gesloten is bij het hostel.

We gaan naar Barzin waar we 40 real (zo'n 12 Euro) betalen om binnen te komen.
Wel een mooie club. In plaats van direct betalen hier krijgt iedereen een pasje wat z'n eigen persoonlijke rekening is.

We doen rondjes wat nu bestaat uit emmers Stella artois. De sfeer is prima al is het erg druk.
Ik probeer met verschillende lokale mensen te praten maar de meeste spreken geen Engels dus komt het neer op dansen, wat goed bevalt!

Ik eindig zelf met wat mensen uit Uruguay, die niet eens van ons hostel zijn, en daarna is het ineens sluitingstijd. Het is ondertussen 4 uur.
Ik probeer wat mensen van het hostel te vinden maar deze zijn onvindbaar. (achteraf hoorde ik dat veel mensen elkaar kwijt waren en sommige alleen zijn teruggegaan.)
De rekening valt flink tegen als die in één keer komt.

Van de Uruguayen spreekt er maar één engels maar we hebben toch flink lol.
We gaan nog naar hun hostel / appartementen omdat waarom niet.
Hier pakken we nog een biertje. It's Rio baby!

Rond 06:15 is het al helemaal licht en besluit ik er een eind aan te breien.
Het hostel is op loopafstand maar omdat ik zo graag naar bed wil begin ik te joggen.

Bij het hostel spring ik snel in bed en kijk niet eens rond. Anders had ik bij mijn onderbuurman Edd nog een verrassing kunnen zien wat daar niet thuis hoort.

Dag 74:

Het is zwaar wakker worden, uiteraard ben ik weer te laat voor het ontbijt dus het wordt eieren met een banaan.

Daarna verder gaan met wat ontspannen in een hangmat.
Het is minder weer (het is hier winter) maar vandaag is de eerste zonnige dag en mogelijk ook de beste dag van de week volgens de voorspellingen.
Het strand is op 5 minuten lopen en zo eindig ik met een Fransman op Leblon beach.

Ik ga meteen voor een duik maar het is niet echt zwemmen, meer proberen te blijven staan door de enorme golven en stroming. Na de eerste keer zwemmen eindig ik zo'n 30 meter de andere kant op.
Ik duik ook een keer onder een grote golf door en dit voelt net alsof je in een wasmachine zit.

Verder op het strand relaxen, er is inmiddels ook een Nederlander bijgekomen.
Er lopen bijna constant verkopers voorbij die vanalles willen verkopen, ook verschillende drugs.

Ik ga nog een tweede keer zwemmen en hierna komt de strandwacht naar me toe dat er vandaag niet gezwommen mag worden door de hoge golven, er hangt ook een rode vlag op het strand.
Ah, daar is die vlag dus voor.

Na nog wat meer rondhangen terug naar het hostel.
Na een heerlijke douche ga ik geld pinnen waar ik twee keer voor moet lopen omdat pinnen beter gaat met een bankpas.
Dan eten halen wat nu bestaat uit drie hamburgers die ik opwarm in de magnetron.

Daarna weer de hangmat in waar een dutje van 2 uur erg welkom is.

Nog een tijdje in de hangmat hangen met m'n Franse hangmaat en dan op tijd naar bed toe.

Dag 75:

De wonderen zijn de wereld nog niet uit, vandaag op tijd voor het ontbijt!

Vandaag een stuk actiever gaan doen en ik ga een eind lopen.
Eerst langs leblon beach en Ipanema beach om uit te komen bij de Copacabana. Dit is een stuk groter en veel kleine tentjes langs en op het strand.

Van een vriend Tim in Nederland heb ik de tip gekregen om naar een tentje te gaan waar hij en z'n groep vorig jaar veel caperienhas hebben gedronken. Hoewel er nu niet meer dezelfde mensen werken vind ik het tentje (denk ik).
Het is nog net geen 12:00 maar wel een heerlijke Caperienha pakken op copacabana beach.
Deze is stukken beter dan in de gratis bak van het hostel.

Het eten is redelijk duur dus ik bestel alleen breaded fried chicken waarvan de prijs nog meevalt.
Dit blijkt een gigantische stapel te zijn.
Kip, het meest veelzijdige stukje vlees.? Zo veelzijdig dat ik na de eerste hap erachter kom dat het vis is, maar het smaakt erg goed dus ik hou het maar bij deze variatie.

Daarna doorlopen naar de Suikerbroodberg. Een berg langs het strand waar je voor zo'n 25 euro omhoog kan. Hier een tijdje rondlopen en werkelijk waar een prachtig uitzicht over de stad.

Hierna richting Escadaria Selarón. De beroemde trappen van Rio de Janeiro in de wijk Lapa.

Het is een flink eind lopen (zo'n 2 uur, terwijl er al zo'n 2,5 uur gelopen is vandaag) en onderweg een Braziliaans frisdrankje proberen wat erg goed smaakt.
Ondertussen ook genieten van het Braziliaanse dagelijkse leven en de muziek van Taylor Swift.

Via een klein zijstraatje kom ik uiteindelijk bij de trappen die een stuk groter zijn dan ik had verwacht. Erg gaaf en met wat zoeken vind ik ook een tegeltje van Nederland.

Aan het eind van de trappen kom ik bij toeval twee gezellige Zwitsers van het hostel tegenkomen waar ik al verschillende keren meegepraat heb.
We pakken samen de metro terug, gezien ik niet van plan ben 3 uur terug te lopen.

Na wat eten de laatste whisky cola drinken bij het hostel.
Dit in het gezelschap van een Zuid-Afrikaan die twee dagen geleden is overvallen.
Hij was op straat bezig met een uber bestellen toen z'n telefoon uit z'n handen werd gepakt. Hij reageerde door snel z'n telefoon terug te vragen / eisen en werd omringd door 4 kerels, één van deze tilde hem op en wurgde hem tot hij bewusteloos raakte.
Lekker verhaal van Rio.......
Daarna nog wat lullen over onze landen, erg interessant en een minder droevig onderwerp.

Later ga ik met Edd en Sebastian naar pedra del sol.
Dit is naar verluidt een klein lokaal festival wat buiten plaatsvindt.
Gezien de verhalen besluiten we alle drie zonder telefoon te gaan wat erg raar voelt.
Als backup stop ik wederom 20 dollar in m'n schoen voor het geval dat.
Als we de uber instappen valt me op dat ik m'n zilveren armband niet om heb... Terwijl ik zeker weet dat ik deze had omgedaan. Kwijt of gestolen? Ik heb deze 'cobra' in ieder geval niet meer teruggevonden.

Aankomst bij het festival, wat een immense drukte. Vergelijkbaar met Koningsnacht op stratum.
Hier bestaat het vooral uit één straat waar mensen constant rondlopen.
Veel eettentjes met allerlei lokale gerechten. Het bier is maar zo'n één euro en hier wordt ook gretig gebruik van gemaakt.

Er hangt echt een geweldige sfeer, overal mensen dansen en lol hebben.

Het voordeel van geen telefoon mee hebben is dat je ook niet bang bent om deze kwijt te raken.
Uit automatisme wil ik soms een foto maken maar dit gaat moeilijk met een pakje sigaretten.

De straat heeft ook een soort kleine heuvel waar we op staan terwijl beneden één persoon op een piano speelt. Tegelijk met 100 andere mensen dansen we op dit ritme mee rondom deze piano. Prachtig.
Ondertussen ook veel verkopers die Brigado, of iets in die trant, verkopen wat naar mijn begrijpen wiet met chocola is.

We lopen nog wat meer rond en ontmoeten een stel mensen van een ander hostel en ook weer de eerder genoemde Nederlander (Naja Limburger) die van hostel verandert is.

Ook ontmoeten we een stel lokale mensen ontmoeten en soms staan er ineens mensen in een cirkel een twee mensen in het midden...
Een paar meiden doen een poging om ons de samba te leren wat niet geheel succesvol is.

Rond 04:00 terug naar het hostel en iedereen heeft veel dorst. Echter is het nu dorst naar water, wel strompelt er nog een Duitser rond die ernstig op zoek is naar bier.
Om 04:30 het bed opzoeken.

Dag 76:

Het is te vroeg wakker worden maar dan maar het ontbijt meepakken.

Verder heel veel chillen met Netflix en Edd en Sebastian. (niet 'de' Netflix 'n chill.)
Met z'n drieën gaan we naar de copacabana toe omdat hun wat souvenirs willen kopen.
Zelf koop ik nog een voetbalshirt van Chapecoense, dit is de club waarvan vorig jaar het eerste elftal is neergestort.

Ed gaat terug om de wedstrijd van zijn club Liverpool te kijken, ik pak nog een lokaal tropisch biertje met Sebastian.

Sebastian gaat nog door naar de Suikerbroodberg, ik pak daarna alleen de metro terug.
Wanneer de metro aankomt sta ik voor een willekeurige wagon en wie zie ik daar binnen staan..
Weer de Zwitsers.
We noemen elkaar nu stalkers.

In de avond met Sebastian en Ed naar een restaurantje, voor zo'n 11 euro een erg groot bord eten en een halve liter bier.
Ze kennen me een stuk beter ondertussen en bij elke grap krijg ik een 'you're so stupid' te horen terwijl ik zelf door lach, zoals twee voorbeelden:
Sebastian: Where is the remote?
Ik: It's not close, its remote.

Sebastian: I'm going to throw my fries at them.
Ik: Then you can say: 'Excuse my french fries'.

Ook spelen we tussendoor odds-on. Waarbij je iemand uitdaagt om wat te doen en diegene dan de kansen aangeeft.
Edd daagde mij bijvoorbeeld uit om tabasco bij m'n bier te doen waarop ik zeg 1 op 15.
Dan zeggen we het op hetzelfde moment een getal en als het gelijk is moet ik de opdracht doen.

We lopen terug naar het hostel wanneer Edd ondertussen zegt 'I'm so full'.
Waarop ik reageer 'yeah, full of shit'. Hij is hier zelf tot morgen helemaal ondersteboven van.

Vervolgens een stel drankspellen met meer mensen van het hostel. Er zijn wat Amerikanen bijgekomen. Ook twee Fransen.
Piramiden, fuck the dealer, bussen en daarna een soort kingsen. Veel hilariteit.

Daarna gaan we een bar zoeken en komen uiteindelijk bij een rockbar. Hier verlies ik een korte weddenschap 2 real aan Sebastian.
We hebben hier veel talen samen en daar praten we dan ook veel over. Met m'n beetje Frans kan ik Sebastian beledigen zonder dat hij het weet.

Later komen we toevallig dezelfde mensen van het andere hostel als gisteren tegen.
Verder begint een Braziliaanse meid die een voortand mist tegen me te praten. Gelukkig sta ik net als haar niet met m'n mond vol tanden. Ik schakel tactisch de hulp van Sebastian in en kom weg.

Op het eind is er een gekke terugweg met de Fransen. De Franse meid zingt telkens Schnappi das kleine krokodil.
Een paar mensen gaan nog naar de McDonald's, ik verkies m'n Mcbed.

Dag 77:

Opstaan en zelf een ontbijtje maken.

Er gaan vandaag veel mensen weg dus ook vaak afscheid nemen.
Sebastian is al vroeger in de ochtend weggegaan en heb ik bij de kroeg al afscheid van genomen.
Nu gaan ook Ed en een stel Britse meiden. De Britse meiden hebben een erg dik accent waardoor ze moeilijk verstaanbaar zijn maar ze lachen hard om m'n grappen dus ik mag ze wel. Ze waren zelfs nog aan het discussiëren welke het leukste was.

Na een erg emotioneel afscheid heb ik weinig zin om actief te gaan doen en buiten een paar activiteiten die al gepland staan ben ik ook klaar met de belangrijke punten in Rio.

Een dag geleden had ik het met Edd en Sebastian erover hoe raar het is dat er geen Duitsers zijn bij dit hostel (ook fijn).
Had ik dit maar niet gezegd gezien ik mezelf gejynxd heb. Er zijn 2 Duitsers bijgekomen en twee Oostenrijkers.

In de avond staat er wel nog een erg gave activiteit op de planning wat ik al erg lang wil doen. Namelijk naar een voetbalwedstrijd in Brazilië.

De westrijd is in het olympisch stadion Nilton Santos, voorheen Joao Havelange. Helaas geen westrijd in het maracana stadion maar daar staat wel tegenover dat deze wedstrijd en halve finale is en tegelijk een derby.
Namelijk Botafogo tegen Flamengo.

Onze 'gids' staat voor Flamengo en gezien we in dit vak zitten support de groep ook deze club.

Voordat we in het stadion zijn horen we al een flinke knal waarop een paar mensen schrikken
De gids zegt doodleuk: 'Don't worry, it's just bombs.'
Gaande de avond gaan er nog een stuk meer af.
Ook horen we overal al gezang, zoals 'Mengoooo, Mengoohoo, Mengooohoohoohoo'.
En met de teksten die we kennen doen we mee.

We belanden bij onze plaatsen zo'n 45 minuten voor de westrijd begint, de supporters zingen en springen al de hele tijd.
Wat een sfeer.

Bij de supporters van botafogo (thuisploeg) gaan lange doeken naar beneden en gaat veel vuurwerk af wat voor een rookgordijn.
Dit wordt beantwoord door honderden middelvingers van Flamengo.

De gehele wedstrijd lopen er constant verkopers langs om bier, eten, ijs en sigaretten te verkopen. Een biertje kost iets minder dan 2 euro en dan hoef je niet eens van je plaats te gaan.

De wedstrijd is matig maar de sfeer blijft geweldig.
Het eindigt helaas in een 0-0 maar er komt nog een return.

Zoals vermeld zijn wij bij de uit-supporters en moeten daarom na de wedstrijd 40 minuten wachten totdat alle thuis-supporters weg zijn.

Hierna het busje in om terug te gaan naar het hostel waarna iedereen zichzelf snel het bed ingooit.

Dag 78:

Op tijd opstaan, vandaag staat er een ander gaaf iets op de planning: een favela tour.

Met dezelfde gids als gisteren bij de voetbalwedstrijd vertrekken we om 09:30 naar een favela.
Dit is de grootste favela van Rio met 300.000 inwoners. Onze gids, Kilja (totaal andere spelling maar voor het idee), is hier ook opgegroeid en woont hier nog steeds.

Hij wil het beeld dat mensen hebben van favela's veranderen naar de werkelijkheid.
We komen aan bij de busstop met lichte regen. Er is meteen een indrukwekkend uitzicht en hoewel het erg armzalig uit ziet zijn er niet meteen geweren op ons gericht.

We lopen door wat straten en qua mensen ziet het er zover hetzelfde uit als de rest van Rio. Kilja zegt dat we dichtbij elkaar moeten blijven om niet te verdwalen, anders vindt hij ons volgend jaar wel terug.
Even later heeft Kilja een verrassing voor ons, hij haalt een sleutel en we gaan naar the gate of heaven.

Dit is een dak van een favela met een grandioos uitzicht over de favela en Rio tot aan de zee.
Vanaf dit punt is pas beter te beseffen hoe groot een favela is.

We lopen nog meer rond terwijl Kilja vanalles vertelt. Er zijn veel verschillende favela's en dit is één van de veiligere, maar wat overal geldt is dat er gangs zijn die de orde bewaken.
De politie komt er niet dus moeten anderen het doen is volgens sommigen de filosofie. De gangs beschermen de mensen en financieren zich door drugs te verkopen.
Als iemand in een favela bijvoorbeeld een vrouw verkracht, wordt hij door de lokale gang opgezocht en mogelijk vermoord of bijvoorbeeld in elkaar geslagen.

Verder voelt het hier erg veilig aan en wonen mensen hier vooral omdat het verder in Rio te duur is.

In totaal lopen we zo'n 3 uur rond en kunnen ik telkens vragen stellen. Goede gids en de tour was erg gaaf en mooi.
Wel ben ik nog steeds benieuwd hoe het er in andere favela's aan toe gaat.

Eenmaal terug bij het hostel beginnen met een dutje. Ik heb de afgelopen dagen teveel slaap gemist..

Daarna naar de gezamenlijke hangplek waar er weer twee Duitsers zijn toegevoegd... En er lopen nog meer nieuwe Duitsers rond hier.
We praten met een stel mensen en een gekke Argentijn stelt voor om te voetballen op het strand.
Het is al donker en het regent dus echt een dom idee.
Oftewel laten we het doen!

Drie Duitsers, de Argentijn en ik gaan ertegenaan.
We hebben alleen het licht van de lantaarnpalen maar erg gaaf. De zee raast nog steeds flink door en aan de andere kant zien we veel lichten van een favela op een heuvel.
Van het rennen in het zand ben je snel uitgeput maar niemand wilde snel opgeven. Met twee goals was ik topscorer van de avond. (deze positie deelde ik met de Argentijn en een Duitser, maar dat ter zijde.)

Later opfrissen en zelf m'n laatste avondmaal in Rio bereiden. Vlees en bonen, maar het is iets.

Na het eten wat biertjes pakken.
De Duitse invasie is compleet. Er zijn er ineens een stuk of 9.. Had ik m'n mond maar gehouden.

Gelukkig heb ik ondertussen veel ervaring met Duitsers en kan er dan ook veel grappen over en tegen maken, één van de Duitsers (Luca) wordt er helemaal mindfucked van.
Met een halve lach noemt Luca me een racist waarop ik reageer dat je alleen racistisch kan zijn tegen mensen en ik alleen iets Duitsers heb.
Hij reageert dat ik hem helemaal gek maak, mijn reactie is dat zijn vriendin dat ook tegen me zei.
Het gaat allemaal in goede sfeer gelukkig.

Dan allemaal ervaringen delen. Goede en slechte.
Enorm gezellig en erg interessant, gezien de meeste mensen al verschillende reizen gedaan hebben.
Na wat verhalen komt het 'dick-touching' van San Diego terug en het wordt een running joke.
Luca vraagt zich onder andere hoeveel ik daarvoor betaald had.

De Argentijn en één Duitser gaan nog op stap (achteraf naar een stripclub waar de Argentijn naar verluid flink los ging), maar gezien m'n vlucht morgen en de afgelopen korte nachten is de enige kans van kussen voor mij die in m'n bed.

Dag 79:

Ontbijten en dan voor de laatste keer van de heerlijke douches van hier genieten.

Daarna de tas inpakken en verdere voorbereidingen voor de reis.

Ik heb nog een paar uur de tijd na het uitchecken en één van de Oostenrijkers is jarig en z'n vrienden heeft twee taarten voor hem gehaald, waar wij van mee kunnen genieten.

Verder nog wat rondhangen en dan op naar het vliegveld.
Afscheid nemen van de Duitsers wat een groot genoegen is.

Bij het vliegveld weer wat mensen van het andere hostel tegenkomen per toeval.
Hier verder ook een schoenenpoetser afwimpelen die blijft proberen. Ik zou niet graag in zijn schoenen staan, al zijn die schoner dan de mijne.

Daarna deze prachtige stad verlaten.

Foto’s