Galapagos

Dag 111:

Galapagos, Ecuador :

Ecuadoooooooorrrrrrr.
In de ochtend uit het vliegtuig stappen en de aankomst in Guayaquil.
Ik heb eigenlijk geen interesse om deze stad te bezoeken maar het is een tussenstop omdat er bijna een dag tussen de vluchten zit.
Morgen de Galapagos!

Ik heb geen idee wat ik van deze stad moet verwachten, ik dacht dat het maar een gehucht was maar de stad blijkt meer inwoners te hebben dan de hoofdstad Quito.
Wat ik wel weet is dat de temperatuur een heel stuk aangenamer. Ik ben eindelijk weer (ongeveer) op zeehoogte en gezien het dichtbij de evenaar is, is het erg warm.
Gelukkig heeft m'n hostel Nucapacha een zwembad voor afkoeling.

Ik heb weinig tijd hier en eerst nog even van de stad genieten. Van de receptie krijg ik wat tips en zo ga ik met de bus richting Malecon.
In de bus staan de deuren constant open zodat mensen constant in en uit kunnen stappen, of vallen maar dat laatste gebeurt niet.

Daarna begint m'n tocht, eerst kom ik bij een klein park wat schijnbaar een bezienswaardigheid is maar het stelt in mijn ogen weinig voor op een standbeeld na.
Daarna doorlopen naar het volgende park, wederom ben ik Google maps erg dankbaar.

Het tweede park is ook klein maar een stuk beter. Hier zie ik namelijk een dier die ik nog nooit in het echt gezien heb: iguana's.
Ze lopen hier los rond en als je zou willen kan je ze zo vast pakken. Eerlijk gezegd hou ik zoals de meeste mensen iets afstand al blijkt dit onnodig gezien ze vegetarisch zijn.
Tevens zijn hier ook een stel schildpadden.
Erg gaaf om dit al op de eerste dag in Ecuador te zien en wel midden in de stad.

Na hiervan te hebben genoten weer door en nu richting de rivier, hier een standbeeld van ene LFC wat ik mooie voorletters vind.
Daarna aan de kade gefrituurde vis met rijst te eten.

Na dit goede eten verder lopen over deze boulevard. Dit zou het hoogtepunt moeten zijn van Guayaquil.
Het ziet er gezellig uit en er is onder andere een kleine kermis hier. Wat me doet denken aan thuis want vandaag is volgens mij ook de laatste dag van Oers kermis waar ik veel dronken verhalen van hoor maar zelf helaas heb moeten laten varen.

Wat hier ook vaart zijn de verschillende boten in de rivier wat een mooi zicht oplevert.

Hierna nog doorlopen en onder andere bij een soort oud fort net een kanon, via hier las penas in. Dit is een mooie wijk waar flink wat trappen zijn en verder een stel mooie gebouwen / fonteinen.

Het ziet er allemaal best prima uit maar ik ben blij dat ik hier maar een dag heb als dit het hoogtepunt is.

Dan de bus terug zoeken en wanneer ik bijna terug ben bij het hostel nog wat boodschappen doen bij een extreem trage supermarkt.

Het is nog niet laat maar wel nog steeds warm en van deze gelegenheid gebruik maken om een duik te nemen in het zwembad. Heerlijk.

Buiten het zwembad is meteen het terras en hier zitten nog twee kerels en we raken aan de praat.
Het blijken een Amerikaan en een Belg te zijn en samen een paar pilsjes pakken. Ook komt
Nacho de hond af en toe rond kijken en spelen.
De Amerikaan (die uiteraard erg veel praat zoals de meeste Amerikanen) is al bij de galapagos geweest en heeft hier ook een evacuatie meegemaakt omdat er een tsunami aankwam als gevolg van de aardbeving in Mexico. Leuk verhaal 1 dag voor mijn vertrek daar naar toe.

De Belg vertrekt wat eerder en daarna heeft de Amerikaan nog een stel sterke verhalen en hoewel ik het niet allemaal serieus neem is het wel gezellig.

Niet te laat maken gezien morgen weer vroeg wordt en gaan pitten.

Dag 112:

Vroeg eruit en taxi naar het vliegveld.
Hier eerst wachten bij de incheckbalie. Als ik eindelijk aan de beurt ben word ik meteen doorgestuurd naar een speciale balie voor de galapagos.
Hier m'n tas laten controleren, dit deel waarschijnlijk vooral voor planten en degelijkheid. Daarna in een trage rij staan voor een ticket van 20 dollar dat verplicht is.
Vervolgens terug naar de rij voor de incheckbalie.
Het duurt allemaal lang en ik wil graag wat slapen maar heb tegelijkertijd ook zoveel zin om te gaan dat het me weinig uitmaakt.

Eenmaal ingecheckt snel door de douane en na wat wachten het vliegtuig in.
De vrouw langs me doet een schietgebedje voor het opstijgen, misschien heeft het geholpen want we komen veilig aan.

Hier bij het vliegveld een ticket kopen voor entree wat weer 100 dollar betekent.
Daarna worden de tassen gecontroleerd door een K9 hond.

Maar dan.. It's the Galapagos baby!

Dan met de bus - boot - bus en wat lopen voor ik bij het hotel ben. Het hotel is in dit geval goedkoper dan een hostel. Al hoor ik later dat er meer hostels zijn en dat het wel goedkoper kon maar ach.

Onderweg doe ik de lonely planet lezen (vergeten dat ik deze heb) en krijg er nu nog meer zin in. Wat plannen en meteen ontzettend veel energie door alle gave plaatsen die hier te bezichtigen zijn.

De verblijfplaats in dit geval is 37 euro bij hotel Castro. Één van de duurste van de vakantie meteen.
Ik wil inchecken maar de dame van de receptie is erg zelfverzekerd dat ik geen reservering heb.
Althans tot ik de reserveringsbevestiging laat zien en dan twijfelt ze toch.
Er zijn gelukkig nog gewoon kamers vrij en het enige probleem is nog het gedeelte dat ik al betaald heb maar dat laten we voor later zitten.
Dit allemaal via Google translate gezien ze weinig engels spreekt en ik nog steeds geen Spaans, tenzij iemand m'n speeches vertaalt.

Inmiddels is het half 2 en heb ik nog weinig gegeten. Eigenlijk wil ik meteen door en van het eiland genieten maar dan toch maar verstandig zijn en eerst wat eten.
In de bus heb ik veel in de lonely planet gelezen en zo kom ik bij een lokaal restaurantje wat relatief goedkoop is.
Het ziet er erg lekker uit en voor 8 dollar een goed bord eten.

Daarna op naar de eerste bestemming. Het is zo'n 40 minuten lopen naar tortuga beach.
Een prachtig strand en ik begin snel met het zoeken naar dieren. Het begint met wat vogels en even later een dode tropische vis..
Na wat langs de zee wandelen kom ik bij een mangrove.
Hier zie ik ook veel zwarte stenen in het zand liggen.. Althans dat dacht ik.
Na nog een paar stappen blijken het een stuk of 20 iguana's bij elkaar te zijn, ze zijn lekker lui aan het chillen. Gaaf gaaf gaaf.
Nog wat verder rondlopen en kom uit bij een ander strand en later wat rondlopen op gesmolten lava.
De galapagos zijn ontstaan uit vulkanen dus lava is hier genoeg te vinden.

Het voelt nu al alsof ik op een magische plek ben. Bijna onaangetast door mensen.

Helaas deze plek toch verlaten en terug lopen naar Puerto Ayora. M'n schoenveters begeven het en later is het nog een kleine zoektocht om nieuwe te vinden.

Er is nog genoeg tijd en ik ga wat genieten van wat lokaal Ecuadoriaans volleybal met daarlangs de haven en tientallen boten.
Ook meteen twee keer pinnen gezien dat voorlopig niet kan.
Nog wat door de 'stad' wandelen en ook zeeleeuwen en pelikanen tegen komen. Het lijkt niet op te kunnen.

Heerlijk eten bij een restaurantje, achter me hoor ik twee koppels in het Engels praten. Het jonge koppel praat met zoveel steenkolen dat het zeker Nederlanders zijn. Grappig maar ook irritant om te horen. 'de sie toetee wash ferry raf'.
Morgen de cruise en nu nog wat kleine boodschappen, onder andere een klein flesje rum en een 3l fles cola.

Dan nog wat ontspannen bij het hotel om daar ook wat van te genieten.

Dag 113:

In de ochtend terug naar het vliegveld gezien daar het verzamelpunt is.
Laatste bus op dit traject om 08:30 waardoor ik waarschijnlijk iets te vroeg aan kom maar wel 2 dollar betaal ipv 25 voor een taxi.

Naar de terminal lopen zou bij benadering zo'n 30 minuten zijn dus ik besluit de benenwagen te nemen.
Met beide tassen (gevuld met de inkopen) is het erg zwaar en de 30 minuten is niet te doen, zelfs met lichtere bagage.
Dan rijdt er een pick-up truck / taxi langs,deze wenkt me en voor 3 dollar brengt die me naar de bus terminal en voor de zekerheid pak ik deze maar. Ze spreken alleen Spaans dus praten is er niet bij.
Maar dan.. Hij rijdt voorbij de bus terminal. Via Google maps volg ik het en we gaan wel mijn gewenste kant op.. Na een tijdje weet ik het zeker: It's all the way baby!
Goedkoop en comfortabele rit.
Ondertussen wel één van m'n zonnebrillen ergens verloren. Hopelijk vindt hij z'n rust en vrede in de galapagos.

Ik kan om meteen de boot op en zo kom ik snel bij het vliegveld.
Hier kort wachten en lullen met een Amerikaanse vent van ongeveer mijn leeftijd en z'n moeder (om heel eerlijk te zijn dacht ik eerst dat het z'n oma was maar toen bedacht ik me dat ik zelf ook geen tiener meer ben), deze gaan ook met dezelfde cruise mee, namelijk Darwin.
We lopen wat rond en maken kennis met de gids Gustavo.

Even later zijn er meer mensen en kunnen we de boot op. Het is een prima boot maar wel kleiner dan de rest.
We moeten nog wat wachten dus wat ontspannen en iedereen leren kennen, we gaan met 16 totaal zijn. Mijn kamergenoot is de Australische Shaun.
Als voorbereiding kunnen we ook al de wetsuit passen voor het snorkelen, deze zijn nodig gezien de temperaturen van het water.
Ook krijgen we wat regels te horen van de gids. Hij legt goed uit maar is wel wat te serieus en lijkt weinig interesse te hebben in het plezier van de groep, al komt dit vooral later uit wanneer het er ook steeds meer erop lijkt dat het een wandelende Wikipedia pagina is. Gelukkig verandert dat niks aan de eilanden en dieren zelf.

We beginnen met een wet landing bij Mosquera. Met een klein bootje gaan we vanaf Darwin naar dit eiland. De wet landing betekent heel simpel dat we nog een paar meter door het water moet lopen.
Het is een erg klein eiland maar prachtig. Het voelt als rondlopen op een verlaten paradijs.
Het barst hier van de zeeleeuwen, iguana's en krabben. We mogen tot zo'n 2 meter komen maar dit is meer dan genoeg om hier extreem van te genieten. Magisch.
Ook ligt er op dit eiland, waar je op en neer loopt binnen zo'n 25 minuten, het skelet van een walvis.
Ook krijgen we hier de mogelijkheid om kort te zwemmen alvorens we met de boot terug naar de boot gaan.

Op de boot chillen en geinen met de zuid Koreaanse kerel Hoon (spreek uit Goen) en de Roemeense meid Cristina. Ondertussen kijken naar de voorbij vliegende vogels.

Later krijgen we een briefing van de gids over wat we de volgende dag gaan doen. Op het bord staat de planning en wat we nodig hebben voor de activiteiten. Erg handig en dit krijgen we elke dag.

Op de boot het avondeten en het is gezellig onderling. Het eten is prima, niet speciaal maar goed te doen.
Ook naar de zonsondergang kijken.

Na het eten:
Yohoho and a bottle of.. Rum!
Ik pak een drankje met de drie Australiërs en we leggen een kaartje. Er wordt mij het spel Cambio geleerd.

Na een paar potjes op naar de cabine om wat te lezen en te pitten.

Dag 114:

Om 04:00 begint de boot te varen en de balans van mijn maag ook..
Zeeziek! Eerste keer en een bezoek aan de wc is noodzakelijk.
Gelukkig daarna toch nog een paar uurtjes slapen.

In de ochtend worden we met een belletje samen geroepen voor een heerlijk ontbijt, hopelijk ga ik het binnenhouden.
We varen nu niet en dan gaat het helemaal prima.

De eerste activiteit van vandaag is een dry landing bij South plaza Island.
Hier doen we een hike op deze vulkanische grond.
Wederom fenomenaal uitzicht en veel dieren, woorden doen dit geen eer aan.
Bij het begin zien we twee iguana's (een zeldzamere soort..) en de gids laat van een dichtbijzijnde boom een soort groot dik blad met stekels erop vallen. De iguana's vliegen hierop af, naja in hun tempo en hoewel ze veel met evolutie te doen hebben kunnen ze niet vliegen. Ze beginnen met de stekels te verwijderen om daarna van te eten/drinken.

Ook vindt de gids in een verborgen rots een nest met een ei erin wat er zo erg gaaf uit ziet.
Gezien het allemaal eilanden zijn is er ook mooi natuurgeweld van de golven die op hoge rotsen inslaan.

Eenmaal bij de boot terug kunnen we chillen en varen.
Naja chillen.. M'n tijdelijke Boulimia komt weer om de hoek kijken.

Later krijgen we een lunch en dan kunnen we het eten nog even laten zakken voor de volgende activiteit.
Dat is namelijk voor de eerste keer deze cruise snorkelen, en wel in diep water.
Het is heel kort wennen gezien voor mij de enige keer een paar jaar geleden uur geweest maar het gaat prima. Na wat spieken bij mensen die een duikbrevet hebben ga ik zelf ook meer risico nemen door met te snorkel te duiken.

Ook onderwater is het een paradijs, ongelovelijk veel vissen in alle soorten en maten (en kleuren) zwemmende langs het koraal.
Met behulp van een meesnorkelende 'gids' (Ramirez, goede vent) vinden we ook meer dan één rog en zelfs een schildpad waar we mee kunnen zwemmen. Wederom geen goede woorden hiervoor dus ik zeg maar gaaf gaaf gaaf gaaf.

Eenmaal terug op de boot weer even vrije tijd. Hier kom ik erachter waarom m'n perziksap zo raar smaakt, het is mango-sap. Mijn eerste ontdekking op de Galapagos al zal dit niet de geschiedenisboeken halen.

Later op de dag een wet landing in Santa Fe.
Als we onderweg zijn met de kleine boot naar de kust komen we al een school roggen die we vanaf de boot prima kunnen zien.
Ook twee soorten haaien, als ik het goed heb onthouden de Galapagos shark en de white-tip shark.

Op Santa Fe doen we ook weer een hike. Hier komen we weer onder andere iguana's en zeeleeuwen tegen. Ik dacht eerst (net als de meeste) dat het zeehonden waren maar de gids heeft het verschil uitgelegd en als ze externe oren hebben zijn het zeeleeuwen. In dit geval zijn het dus allemaal zeeleeuwen.

Het is wederom prachtig om hier rond te lopen, we komen ook enkele vogels tegen waarvan de gids meteen de naam weet te vertellen, mooi eiland.

We gaan weer terug de boot op. Hier is weer tijd voor wat ontspanning en in het heldere water zien we dat een school roggen een tijd met ons meezwemt. Erg gaaf.
Wederom zijn de vogels er (frigate birds) en deze zullen we gedurende de cruise nog vaak bij de boot zien.

Later weer het diner en de briefing. Vandaag varen we eerder aan en het is weer een paar uur varen. Ik heb m'n problemen aangekaart bij de gids (twee keer want het is een redelijk koppige vent) en ze hebben hier pillen die tegen zeeziekte werken. Ik pak er 1 voor het slapen gaan en dan blijkt dat meer dan de halve boot ook wel interesse in heeft.

Nog even op het bovendek naar de sterrenhemel kijken en de maan is recht achter ons wat mij reflecteert op de zee.
Daarna begint de boot te varen...
Het wordt zo een korte avond en voor mij eindigt het met wat lezen op m'n top-bunk-bed. Schijnbaar heb ik wel geluk dat onze kamer het laagste is, net als drie andere kamers. In elke kamer slapen twee mensen en wij slapen benedendek, een paar mensen middendek en 4 mensen bovendek.
In ieder geval werkt de pil goed genoeg en is er dit keer geen aanvaring met zeeziekte.

Dag 115:

Een goede nachtrust gehad en daarna ook een heerlijk ontbijt.
We kunnen nog wat rustig voorbereiden en gezien ik zo goed als klaar ben ga ik eerst wat lezen op het bovendek.
Als ik later terug kom in de cabine hoor ik m'n kamergenoot Shaun meteen zeggen 'Ik had een ongeluk met de zonnebrand'. Er zijn namelijk nogal wat witte vlekken en zo te zien in de kamer.
Ik plaag hem met 'Jaja, zonnebrand'. Maar hij blijft toch volhouden dat het echt zonnebrand is. In zijn verdediging lijkt het ook op zonnebrand en ruikt het daar naar maar dat ga ik hem natuurlijk niet vertellen.

Vandaag is het eerste op het gezamenlijke programma een dry landing bij Gardner bay beach dit is op het eiland Espanola.
Dit eiland staat bekend als 1 van de mooiste eilanden van de Galapagos.

Dit strand is prachtig, een heldere zee en verschillende dieren te zien. Uiteraard weer zeeleeuwen en iguana's (hoewel ze een stuk minder zeldzaam zijn dan we dachten, is het nog steeds erg gaaf om ze te zien. Al worden er nu niet 100 foto's van gemaakt zoals de eerste keer) en nu ook wat andere vogels, ook krabben zijn van de partij.

Ik loop deze keer wat vooruit op de groep, ook omdat het heerlijk is tussen de stenen die later op het strand liggen. Hierdoor zie ik nog een vogel een krab achtervolgen.
Helaas voor de krab is de vogel sneller dan hem en delft hij het onderspit.
De vogel begint met z'n snavel op hem in te hakken tot hij bij het vlees komt. Geweldig om dit in het echt te zien in plaats van ergens op tv.

We lopen hier nog wat rond en dan is het weer tijd om terug te gaan naar de boot.
De kleine boot blijft nooit op ons wachten maar gaat terug naar de boot en wordt dan later door Gustavo opgeroepen via een soort walkie talkie om ons op te komen halen.
Prima systeem alleen werkt het nu om onbekende reden niet. We zijn dus op het strand gestrand.
We schreeuwen en zwaaien en na een tijdje ziet iemand van de crew het en hoeven we hier gelukkig niet te overnachten.

Later op de dag hebben we weer snorkelen. Doodzonde dat ik niet de spullen ervoor heb om foto's onderwater te maken (de Galapagos is trouwens sowieso de eerste bestemming dat een goed fototoestel echt welkom zou zijn), gelukkig telt de ervaring meer en die is geweldig.
Wederom veel vissen en ook zwemmen we een stukje een grot in.
Hierna komen we wat zeeleeuwen tegen die met ons meezwemmen en met ons spelen.

Na de lunch is de laatste activiteit van de dag Punta suarez. Gelukkig niks met de voetballer te maken. Ondertussen is het mooi om te zien hoe de groep samen komt op de boot en er veel lol is onderling.

Punta suarez wordt naar mijn mening het hoogtepunt van de dag.
We komen aan op een soort natuurlijke kade van rotsen en bij het begin van het echte pad stikt het al van de dieren.
Een stuk of 25 iguana's blokkeren het pad en vreedzaam bewegen en chillen hier ook een paar zeeleeuwen tussendoor. Beide beesten lijken lui en deze gezamenlijke eigenschap lijkt een goede relatie te maken.
Op dit punt zien we trouwens ook de eerste iguana's zwemmen, de marine iguana's kunnen dit namelijk. Leuk om te zien dat ze op momenten toch actief zijn.. Al zien we gelukkig wel vaker iguana's wat lopen.

Ook zien we op dit eiland verschillende boobies. Het begint met de Nasqar boobie die we al eerder gezien hebben en even later een (rare) vogel die ik heel graag wilde zien; de blue footed boobie.
Deze naam is niet heel moeilijk, deze vogel heeft letterlijk blauwe poten. Erg gaaf en dit is de eerste die we goed kunnen zien.
Later komen we ook nog een paar albatrossen tegen en de Galapagos hawk.
Het laatste gave op dit eiland is niet een dier maar het eiland zelf.

Er is hier namelijk een blowhole. Vanaf boven hebben we een uitzicht over een stuk van de kust dat volledig rotsen is. De golven slaan op rotsen in en in de rotsenformatie zit een gat (en misschien wat meer geografische dingen maar daarvoor moet je naar wikipedia/Gustavo).
Door de inslaande golven spuit het water vanuit dat gat een paar meter de lucht in.
Gaaf om dit effect van de natuur te zien, en dan blijkt later nog dat de zee in dit geval rustig was.
Erg gaaf eiland dit, een favorietje.

Later op de boot weer rondhangen met de groep en een paar drankjes pakken.
Hoewel de cruise erg duur was ben ik blij dat ik er toch voor gekozen heb. Je komt zo verder dan dagtours en het is een hele ervaring om constant weg te zijn en je leert mensen zo een stuk beter kennen.
Ook leer ik later hetzelfde bed weer beter kennen.

Dag 116:

Op de vierde dag van de cruise gaan we naar Floreana Island.
Hier hebben we twee bestemmingen.
De eerste is een postbus. Uiteraard geen gewone postbus gezien ook dit eiland onbewoond is.
In deze postbus kan iedereen in, wij hebben zelf wat kaarten mee die we erin stoppen en kijken dan welke kaarten vorige bezoekers erin hebben gestopt.
Op de kaarten staan adressen en het idee is dat latere bezoekers de kaart meenemen om in het thuisland / plaats te bezorgen.
We hebben bijvoorbeeld wat mensen van Georgia in de Verenigde Staten en deze nemen twee kaarten mee om daar te bezorgen.

Ik vind drie kaarten uit Nederland, voor Cuick, Tilburg en op de Soesdijkse kade in Amsterdam/Den Haag (de kaart maakt dit zelf niet duidelijk). Gezien ik nog zo'n twee maanden te gaan heb laat ik de kaarten voor iemand die eerder in de buurt komt. Één van de Nederlandse brieven schrijft over 'de gemêleerde florat fauna wel met een lichtelijke ontfloerste lucht'. Deze zin laat me denken dat ik te lang weg ben uit Nederland..
Ik heb zelf ook een kaart voor m'n ouders, hopelijk is de Nederlandse taal daarin nog goed.

De volgende bestemming op dit eiland zijn de lava tunnels.
Met een trap gaan we onder de grond waar we alleen het licht van onze zaklampen hebben. Erg mooi om hier door te lopen en we moeten ook nog een stuk door het water.

Als we later terug bij de boot zijn gaan we eerst een korte tijd varen en hebben we daarna weer snorkelen in diep water. Blijft prachtig en je blijft ook nieuwe dingen vinden.

Nog voor de lunch gaan we naar het laatste punt op Floreana Island; Cormorant point.
Hier doen we een hike die eerst aankomt bij een meer. Hier zien we in de verte flamingo's staan, waar schijnbaar maar een kleine kans op is dus we hebben geluk.
Mijn telefoon kan niet ver genoeg inzoomen om een fatsoenlijke foto te maken maar Ryan van de groep heeft hier geen problemen mee met zijn camera. Deze camera is dan ook zo'n drie kwart meter lang.

De hike brengt ons ook nog naar een mooi strand waar een stellen roggen dichtbij de kust zwemmen. Het lijkt ongeveer alsof ze een barrière maken.
Hierna wordt de weg terug naar de boot vervolgd.

Op de boot weer een lunch die prima smaakt maar verder ook weinig speciaals is.
Als we daarna op het dek ontspannen wordt er genoten van een pelikaan die gezellig meekomt varen. Helaas doet deze ook z'n behoefte hier.
Ik doe even even later alleen een dutje gevolgd door genieten van Netflix.

Na een paar uur van deze twee heerlijke activiteiten wordt het diner geserveerd en voor de meeste mensen het laatste avondmaal op deze boot, gezien ze voor de 5-daagse cruise hebben gekozen.

In de avond komen we aan bij Porte ayuera waar we vrije tijd hebben.
Het overgrote merendeel van de groep is onder de 35 dus de keuze is niet moeilijk ; bier drinken.

Na wat zoeken en prijzen bekijken besluiten we om bier te halen bij een winkel en op te drinken bij de haven.
De beste zitplek die we hier vinden is bij het skatepark waar ook kinderen rondlopen. We voelen ons zo wel foute coole tieners.
Onder de groep zijn twee Duitsers, Dennis en Florian. Florian is 28 maar ziet eruit als 22 en begint flink te praten, onder andere over hoe hij glazen tafels bij hotels heeft gesloopt door het oefenen van jongleren.
Verder ook de Roemeense Cristina en Michael uit Israël. Deze 4 mensen en ik doen de 8-daagse cruise.
Gezellige groep en we raken goed op elkaar ingespeeld. Florian wordt gek van mijn opmerkingen over Duitsers en doet af en toe ook wat terug.

We gaan weer terug naar de boot en vinden hier ook de Australiërs die van hun bier op het dek genieten.
Wij volgen dit goede idee alvorens iedereen het voor gezien houdt.

Dag 117:

Ontbijt en afscheid nemen van sommige mensen. Van de 16 mensen doen er dus maar 5 de 8-daagse cruise en we krijgen er nieuwe mensen bij.

We hebben nog wel een gezamenlijke activiteit voor de mensen die het halen met hun vlucht, namelijk het Darwin research center.
Hier vinden we verschillende schildpadden die hier beschermd worden om de populatie te beschermen.

Hierna afscheid nemen van de rest en de die-hards kunnen nog wat rondhangen.
Terug bij het stadje ga ik wat tours zoeken en boeken voor de andere dagen. Ik heb na de cruise nog een paar nachten en wil hiervoor een plan hebben.
Dit is gelukt al had ik het achteraf gezien beter later kunnen doen omdat het vanaf hier duurder is.

Als we weer met de groep samen zijn doen we grappen over dat we hier 'eindelijk' we zeeleeuwen zien. Gezien deze beesten overal te zien zijn en ze nu voor ons niet meer zo speciaal zijn.
Ook zoeken we naar wat speciaal eten, de afgelopen dagen heeft Michael namelijk constant lopen praten over de beste empenadas die hij ooit gehad heeft en deze waren in Porte ayuera.
We vinden het tentje en Michael kan z'n geluk niet op.
Helaas blijkt dat Michael's empenadas pas na 2 uur gemaakt worden en dan moeten we al terug zijn op de boot.
Zijn blik is hartbrekend...

Dan eenmaal op de boot hebben we 4 nieuwe gasten. En voor mij is het een privé kamer!

We gaan weer het vasteland op op hetzelfde punt en dan met de bus naar de hooglanden.
De Australiërs zijn niet meer bij de cruise maar kunnen hier nog wel mee voor een extra bedrag, gezellig.
Ik heb mezelf voorgenomen om elk dier op de Galapagos te fotograferen, en zo neem ik ook een foto van een koe, paard en een hond.
Bij de hooglanden zien we een stuk meer schildpadden in een wat natuurlijkere omgeving.

Later hebben we toch weer wat tijd in Porte ayuera en kunnen zo wel Michael's empenadas proberen.
En het oordeel is de ze ook erg goed smaken.

Later bij de boot avondeten en er zijn alsnog wat nieuwe mensen.
Daarna is het erg gezellig met de vertrouwde groep, ook een oudere Amerikaan die veel praat maar wel prima is komt erbij.
In totaal alsnog een volle boot van 16 mensen, geen privé kamer dus maar een Fransman die 5 woorden Engels spreekt.

Later op het bovendek is het erg gezellig en meer ongeinen met elkaar. We kunnen lekker onze eigen muziek draaien.
Ik sluit de avond af met Dire Straits - brothers in arms.

Dag 118:

Vandaag komen we bij het eiland Santiago.
Hier is de eerste activiteit van de dag een wet landing op Puerto Egas.
Wederom een prachtig eiland met mooie lava formaties en soms met gaten van enkele meters groot en diep met daaronder de zee.
Uiteraard ook weer zeeleeuwen, vogels en iguana's. Erg gaaf.

We gaan op dit eiland vanaf het strand snorkelen met de gebruikelijke gids Ramirez.
Op deze plaats zien we buiten het prachtige koraal en de vissen ook veel schildpadden die we rustig kunnen bestuderen.
Ook zwemmen we tussen de haaien al heb ik deze op dit moment gemist gezien ze zo snel waren.

Daarna kunnen we weer op de boot waar nu bijzonder veel vogels zijn.
Om even wat dingen van binnen de groep te beschrijven:
Tijdens de lunch probeert Florian m'n shirt belachelijk te maken (dat prima past).
Florian: hadden ze dat shirt niet in jouw maat?
Ik: ? Dit is mijn maat.
Florian: oh je denkt dus dat dat goed past... Oké..
Ik: ...
Ik: hadden ze geen volwassen lichaam voor jouw leeftijd?

En met zulk ongein komen we de dag door.
Ook beginnen we ons meer en meer aan de gids Gustavo te irriteren. Hij zegt onder andere heel vaak 'more or less' (min of meer) waardoor wij hem steeds minder serieus nemen gezien het weinig zegt.
Die woorden worden ook dus de lopende grap bij de groep.
'ik verdien zo'n 500 euro per uur, more or less.'
'ik ben twee jaar oud, more or less.'
'Een biertje kost 2 cent, more or less.'

Door een paar zinloze onderwerpen met Cristina kom ik ook met haar tot een weddenschap: 'wie heeft meer albums verkocht, Britney Spears of Christina Aguilera?'.
Ik ben ervan overtuigd dat het Britney Spears is en zij van de ander. We hebben hier geen Google en zij vindt meer supporters onder de groep. Gustavo maakt zelfs voor de eerste keer een soort van grap door me Britney te noemen. Hij is nu de leukste gids ooit, more or less.
Als ik het twee weken later opzoek blijkt dat ik gelijk heb maar daar heb ik op dit moment weinig aan.

Dit stukje even tussendoor gezien de groep ook erg belangrijk is voor de geweldige ervaring van de cruise en voor ons een leuke afwisseling van de zeeleeuwen.

We hebben nog een activiteit en komen aan op het strand genaamd Espumilla beach.
Dit strand barst van de krabben, waarschijnlijk paringstijd. Gustavo deelt mee dat hij dit nog nooit gezien heeft in zijn looptijd als gids.
Als we dichterbij komen beginnen alle krabben te bewegen en lijkt het alsof het hele strand een transitie doormaakt.

Rondlopen op dit strand en weer terug naar de boot waar de mogelijkheid is om van de boot in het water te springen.

Daarna gaan we varen maar gezien het dichtbij land is, is de zee niet te wild en kunnen we met de diehards op het bovendek genieten van de uitzichten en lol hebben.

We komen nu ook langs het buccaneers cave. Hier gingen verschillende boten vroeger schuilen en op schildpadden jagen.
Deze waren ideaal als proviand gezien ze een jaar zonder voedsel konden leven.

Dag 119:

Ondertussen de laatste volledige dag en we gaan naar het eiland Bartelome voor een dry landing.
Hier liggen al meer boten op anker en het is ook relatief druk op dit eiland.

Hier volgen we een pad omhoog en hebben we diverse lava formaties. En insecten.. Veel insecten.. Mijn persoonlijk 'killnumber' staat hier op 15. Wat ook betekent dat ik in dit geval niet de verplichte twee meter afstand heb gehouden, gelukkig krijg ik hiervoor geen boete anders hadden ze twee vliegen in één klap.

Op deze kleine klim diverse mooie uitzichtpunten over het landschap hier en dus ook veel foto's, more or less.

Vandaag staat ook weer snorkelen op het programma. Hier zien we ook weer enkele haaien (hier sliep er één dus deze was niet te snel voor mij).
Ook bedenk ik spontaan dat dit een mooi moment is om de traditie voort te zetten van Brabant en zo zing ik onderwater met een snorkel in m'n mond het gehele nummer.
Hopelijk hebben de vissen ervan genoten.

Later na de lunch gaan we op het zelfde eiland naar Sulivan beach met een wet landing.
Dit eiland is bijna volledig gesmolten lava wat mijn keuze tot het dragen van slippers niet erg wijs maakt. Het kan me weinig schelen want het is hier prachtig mooi.

Vanaf dit strand gaan we voor de laatste keer snorkelen, het wordt repetitief maar het was wederom erg mooi.
De Amerikaan claimt dat hij een haai heeft gezien. Echter valt dat in het niets bij de neushoorn die ik heb gezien, more or less.

Het laatste diner op de boot. Ook wordt er gepraat over de fooien. Toen de vorige groep wegging werden er ook enveloppen met de kamernummers erop gegeven om de fooi in te doen.
Sommige mensen waren ontevreden of vonden het al duur genoeg en gaven geen fooi, het is immers ook geen verplichting.
Echter opende de kapitein de enveloppen en riep kamernummers om als ze niks gaven...
Bijzonder raar.

Wij zijn van plan om met z'n vijven 400 dollar te geven aan de gids, more or less.
Wat betekent 0 gezien we erg ontevreden waren over hem, de crew was wel erg vriendelijk en geven we wel iets.

De rest van de avond bestaat uit praten en drinken met de diehards, erg gezellige laatste avond.

Dan 120:

Op de laatste dag gaan we vroeg in de ochtend naar North seymour Island.
Hier komen we onder andere bij een nest van de mannelijke frigate vogel.
Deze vogel is opvallend omdat hij een rode ballon onder z'n snavel heeft die hij tijdens de paringstijd opblaast om indruk te maken op de vrouwtjes.
Het is nu paringstijd en we zien dit nu dus veel gebeuren en het lijkt te werken. Erg gaaf.
Ik weet wat me te doen staat de eerstvolgende avond op stratum.

Hierna komen we ook nog een aantal blue footed boobies tegen.

Op de boot krijgen we ontbijt en dan is het tijd om de tas in te pakken en de boot te verlaten.
Voor extra veiligheid en om alles samen te houden heb ik voor transport telkens een flightbag gebruikt maar deze begeeft het na deze paar maanden reizen.

We worden afgezet bij het vliegveld en hier afscheid nemen van bijna iedereen. Gustavo loopt gewoon zonder iets te zeggen aan terwijl de groep nog samen staat.
De rest van de groep neemt wel afscheid van elkaar alsmede de diehards voor het grootste deel.

Dan terug naar Puerto Ayora, van de groep ben ik alleen nog met Cristina over en we pakken nog wat drinken samen.
Dan is er eindelijk weer WiFi.. Sinds 8 dagen... De 605 ongelezen berichten vallen me nog mee. Leuker is het zien van de voetbaluitslagen, PSV 7-1 gewonnen en feyenoord en ajax verloren.

Daarna ga ik zelf wat eten en maar weer is aan het verslag werken.
Kip met rijst en friet bestellen samen met een bananensap.
Het eten komt en smaakt goed maar het sap laat op zich wachten. Na de laatste keer navragen, nadat m'n bord leeg is, deelt de serveerster me dat ze geen bananen hebben. Bedankt voor het tijdig melden van dit.

Daarna is het weer tijd om dit eiland, Santa Cruz, te verlaten. Met de ferry op naar Isla Isabela.
Echter is dit niet even een rustige ferry van Den Helder naar Texel maar met een soort speedboot voor drie uur. Bij het begin lees ik nog wat maar al snel blijkt het te wild te zijn en klotsen we op en neer. Belangrijker nu is om niet ziek te worden wat gelukkig prima lukt. Ondertussen nog wat met een Utrechter praten en een filmpje maken voor de kids.
Hoogtepunt is dat we in de verte wat dolfijnen zien springen!

Eenmaal op het eiland op zoek naar een hostel gezien ik nog niks geboekt heb.
Wanneer ik net bij het eerste hostel binnen wil gaan hoor ik iemand 'Leon!?!' schreeuwen. Het is de Koreaanse Hoon van de cruise van een paar dagen geleden.!
Hij slaapt in een ander hostel en gezien het mij niet uitmaakt beland ik zo bij hostel la Isla.
Het is hier niet druk en zo is er niemand in mijn kamer voor vier en kan ik zelf een twee persoons bed inpikken. Vanavond ook eindelijk weer is slapen op het vasteland.

Dan even het stadje in om een tour voor een dichtbijzijnde vulkaan te zoeken voor morgen.
Dit blijkt al vier deuren verderop te lukken.

Er is nog wat sprake van dat ik geld terug krijg bij het hostel omdat het laagseizoen is maar de eigenaresse is te helaas te koppig.

Daarna rondlopen door het stadje en dan wat avondeten. Na al het gezond eten van de afgelopen dagen valt de keuze nu op een hamburger met friet. Heerlijk.

Zoals in elk land wil ik graag een voetbalshirt van Ecuador en het leek me gaaf om dit van de galapagos te doen echter al op de eerste dag bleek, zoals verwacht, dat er geen professioneel team is en dus ook geen shirts.
Ik had dit idee al opgegeven en dan zie ik tijdens het eten wat kinderen lopen met een lokaal Isabela shirt...
Wat me tot een idee voor een zoektocht brengt. Maar dat morgen.

Eenmaal terug bij het hostel nog een drankje pakken met Hoon en drie andere Koreanen en tussendoor genieten van wat hoogspanningskabels die elke tien seconden knetteren.
Ook even over manga praten en daarna ga ik alleen nog m'n bed in.

Dag 121:

Op tijd opstaan, vandaag staat een hike naar / op een vulkaan op de planning.

Eerst met de bus waar ik ook een medegast van de cruise tegenkom (sorry, ik ben je naam inmiddels vergeten maar je spreekt toch geen Nederlands).
Zoals eerder vermeld zijn Galapagos eilanden ontstaan uit vulkanen, hier is nog een erg grote krater, schijnbaar de tweede grootste kater ter wereld.
Met de hike krijgen we snel een prachtig uitzicht over deze krater, dit onder leiding van gids Fabian. Een vent van rond de 40 met een goed gevoel voor humor. In deze paar uur komt hij snel in het rijtje van persoonlijke favoriete gidsen.

De groep bestaat uit zo'n 8 mensen.
Het pad is heen zo'n 8km vooral omhoog en waar we door velden van gesmolten lava lopen.

Onderweg vraag ik Fabian over de lokale voetbalvereniging en leg hem uit dat ik shirts spaar, schijnbaar is er een lokale competitie op het eiland en hij kent wel wat mensen. Hij geeft aan dat ik na de tour naar het hotel van z'n broer kan komen en dat hij waarschijnlijk wel wat weet. (nu ik het zo uittyp klinkt het een stuk raarder dan dat het daadwerkelijk is...)

We lopen verder en op de grond vind ik een speciale steen, dit blijkt obsidian te zijn en het is ook erg licht.
We mogen niks van de natuur van de eilanden meenemen maar (tegen niemand zeggen) ik kan het niet weerstaan om dit mee te nemen.
Later komen we lopend door de velden ook diverse formaties tegen zoals een lava anaconda en surf lava.

Op de top een prachtig uitzicht en we zien ook andere vulkanen.
Daarna op de terugweg een tijd praten met een Groningse Amsterdammer over voetbal.

Later zit de hike erop en kunnen we terug naar het stadje. Hier genieten van een heerlijke douche die extra goed aanvoelt gezien de douches op de cruise niet super waren.

Zelf voor een late lunch gaan en ik raak aan de praat met een Ierse meid die foto's van Ipiales in Colombia laat zien. Mooi vooruitzicht mocht ik daar langs gaan.

Daarna naar het hotel van de gids, Fabian. Hij is hier nog niet te vinden, schijnbaar over een uur ongeveer.
Gelukkig heb ik ook nog wat te doen wat dichtbij is. Er is een pad waarbij je van (relatief) dichtbij flamingo's ziet.
Via wat improviseren kom ik bij dit pad en hier op zoek naar de roze beesten die snel gevonden worden.
Daarna door naar de andere kant waar en prachtig pad is door een tunnel van bomen met af en toe een overstekende kalkoen of haan.
Later kom ik uit bij het centrum voor schildpadden waar ook veel baby's te zien zijn.

Via de gewone weg terug en hier kom ik langs een stenen omheining. Mijn nieuwsgierigheid speelt op en na de eerste hoek zie ik een logo van wat lijkt op een voetbalvereniging. Al snel blijkt dit een klein 'voetbalstadion' te zijn.
Misschien hebben ze hier wel een shirt?

Ik loop rond en vind geen mensen maar wel een ingang. Het ziet er allemaal nog vervallen uit.
Binnen staat aan één kant een grote tribune in het blauw-geel die ik graag mee zou nemen naar m'n eigen vereniging RKVVO, helaas past het niet in m'n tas maar ik verwacht dat de vereniging zelf snel zorgt voor een tribune (ha.).
Het is in ieder geval gaaf om hier rond te lopen en uit te zoeken wat de verschillen zijn. Het veld ziet er niet erg vlak uit.
Hier besluit ik weer een keertje een zogenaamde vlog te maken.

Door naar het hotel maar ik kom Fabian niet tegen, even later op straat toevallig wel.
We gaan naar een lokaal voetbalveldje om de trainer te vinden maar deze is niet gearriveerd.
Samen gaan we naar nog een paar adresjes toe om een shirt te vinden, ik ben bang zijn tijd te verspillen maar hij vindt dat nonsens en doet het graag. Ondertussen over vanalles en nog wat lullen.

Later komen we terug bij het veldje maar de trainer is er nog steeds niet. We gaan dan naar het hotel en hier geeft Fabian een shirt uit 2011 dat van z'n zoon was (het logo van de galapagos is schijnbaar door z'n om gemaakt). Ik wil dit niet aannemen maar hij neemt geen nee voor een antwoord, dan wil ik hem betalen maar ook dit wil hij zeker niet.
Dan ga ik op m'n strepen staan en koop op z'n minst wat drank voor hem.

We gaan naar een winkeltje en kopen hier Cana Manabita en gatorade tropical op zijn aanraden. Zijn feestje dus ik vind het prima. Het blijkt verrassend goed te smaken.
Het is erg gezellig en goede verhalen van man tot man. Ook over de mooie Zweedse meid van de hike van vandaag.
Even later verhuizen we nog naar een ander winkeltje met terras om hetzelfde recept te halen. Ondertussen is het best sterk spul.
Geen diner maar een bus pringles.

Fabian vraagt of hij 30 dollar kan lenen voor... Iets..
Ik doe die dingen niet graag maar hij heeft mij geholpen en ik vertrouw hem redelijk.
Om een lang verhaal kort te morgen krijg ik het de dag erop gewoon terug.

We krijgen nog het gezelschap van twee Canadezen die Fabian kent en gezellig wat drinken met z'n allen.
Fabian regelt nog dat m'n ferry niet morgen maar de dag erop terug gaat.

Na een tijdje ga ik terug naar het hostel, erg blij met m'n aanwinst.

Dag 122:

Wederom vroeg eruit, 06:30 is vroeg op vakantie.

Vandaag staat snorkelen in Los tuneles op het programma, dit zou een hoogtepunt op de Galapagos moeten zijn.
Bij het verzamelpunt zie ik Cristina nog even maar we hebben verder een andere tour.

Ik ga samen met een familie van zo'n 12 Amerikanen uit Sacramento. Aardige mensen en één van hun heeft roots in Nederlandse.

Het is een tijd met de boot, ondertussen gelukkig wel een prachtige rots in het midden van de zee met wat dieren.

Eenmaal bij de plek aangekomen is het prachtig mooi. Het zijn wederom lava formaties maar hier zijn het ook bruggen en vanalles.
Eerst wat rondlopen en daarna gaan we snorkelen. Het is niet heel diep maar wel prachtig hier. We zien verschillende schildpadden van erg dichtbij en ook veel haaien die kalm op 50cm afstand zwemmen.
Er zijn hier ook mangroves, helaas lukt het de gids niet om een zeepaardje te vinden in dit doolhof.
Het was erg gaaf in ieder geval.

Terug naar het stadje en daar weer naar Sierra negra (het hotel) en daar Fabian weer ontmoeten die de gratis kamer zou hebben.
Gaat wat moeilijk maar krijg het uiteindelijk voor een erg goede prijs dus het zal mij worst wezen.

Gezien het vroege opstaan van de afgelopen dagen eerst een welverdiend dutje.
Daarna avondeten met de Canadezen en Fabian wat gevolgd wordt door een biertje en erg slechte grappen vertellen. Heerlijk.
Daarna afscheid nemen en voor de laatste keer op de Galapagos slapen.

Dag 123:

Alweer vroeg eruit, nu in verband met de boot terug naar Santa Cruz.
Ik kom nog een paar bekende tegen en dan de boot in.
Achterin de boot is op deze kleine boten een stuk beter. Rosa Parks zou hier dus fout zitten.

Terug op het eiland ga ik eerst naar een supermarkt en dan naar het oude hotel. Ik heb nog wat tijd te doden en hier ken ik de WiFi en is het comfortabel.
Hier doe ik alvast het hostel in Quito voor vanavond boeken. Na het boeken het adres invullen op Google maps om de locatie op te slaan waar de app tot mijn schrik over la paz begint. Nee toch?? Verkeerde stad geboekt?
La Paz blijkt dan de naam van de wijk in Quito te zijn..

Ik blijf hier nog zo'n 4 uur zitten en doe ondertussen amper bewegen behalve voor m'n telefoon en drinken.

Daarna m'n tas ophalen en nog een snelle lunch pakken.
Daarna met de taxi en boot naar het vliegveld.
Inchecken en na wat wachten, en een uur vertraging, het vliegtuig in.

Houdoe Galapagos, het was ongelooflijk magisch op dit paradijs, more or more.