Boston

10 juni 2017 - Boston, Massachusetts, Verenigde Staten

Het drukke New York wordt ingeruild voor het gemoedelijke Boston.

Laat in de middag is de aankomst bij het station, eenmaal buiten voelt de sfeer lekker aan. Mooie stad maar geen chaotisch verkeer.
Eerst een stukje lopen om het wat rustiger te krijgen en dan is er ineens de grote poort van Chinatown.
Hier heb ik gelukkig WiFi en kan ik een uber bestellen. Ik ga het niet nog eens wagen om te ver te lopen.
Met de erg stille chaffeur door de stad rijden, erg mooie stad met een erg authentieke look.

Kwartiertje later aankomst bij het hostel 'Backpackers hostel', dit ligt in Everett wat net langs Boston ligt. De naam van het hostel verdient geen originaliteitsprijs maar het ziet er erg gezellig uit.

Even kort kennis maken met de drie kamergenoten, twee Ieren (ieren, geen stof) en een Portugees. De Portugees herkent m'n PSV shirt dus dat is meteen een mooi onderwerp.

Ik loop wat door de buurt op zoek naar voedsel. Het eerste tentje op m'n pad is een klein Spaans restaurant met taco's. Dit maakt de keuze erg simpel. Ik begin steeds beter te snappen waarom Jennifer Lopez altijd over taco's zingt.
Na het eten wat meer door Everett lopen, dit deel is vooral Spaanstalig. Erg mooie buurt om door te lopen, het is duidelijk dat dit niet het rijke deel is maar de lokale mensen die ik spreek zijn erg aardig.

Bij een kerkje word ik aangesproken en hebben we een kort gesprek over God. Wel op een vriendelijke manier want ze hebben er totaal geen probleem mee dat ik atheïst ben, maar vertellen ook hun kant van geloof.

In een ander straatje is een buurtfeest aan de gang, wat schijnbaar een Braziliaans festival is waarvan de naam 'Brazilian Quadrillion' is, althans dat haalde ik er na twee keer vragen uit.
Erg gezellig sfeertje en veel voedsel!

Hierna op tijd terug om even een serie te kijken en bij te slapen.

Dag 11:

Eerst even ontbijten, dit is het eerste hostel waarbij ze standaard gratis ontbijt hebben. Nu stelt toast met jam of pindakaas, wat koekjes en koffie of thee niet veel voor maar het is erg welkom.

Ondertussen kennis maken met Wayne de chaffeur. Een 50 jarige pool die hier als shuttle chaffeur naar het station werkt. Wayne is nou echt een figuur, veel praatjes en iedereen is zogenaamd z'n favoriet.
Samen met nog een hostelgenoot (dit is nu ook een woord) stappen we in, de andere jongen moet maar het station. Ik vertel dat dit m'n eerste echte dag is en het Freedom trail ga doen. Wayne is meteen razend enthousiast (alsof niet 90% van de bezoekers de Freedom trail doen margoed) en besluit me de 'royal treatment' te geven.
Hij brengt me wat verder naar het startpunt en vertelt ondertussen vanalles over Boston, erg interessant.
Schijnbaar zit hij in de city council van Everett, wat niet heel verrassend is.

Ik begin in Charlestown, een vroeger puur Ierse wijk van Boston. Echt prachtig om te zien. Vroeger was dit de plek voor bankovervallers, ook de film 'the town' speelt zich hier af.

Ik begin bij Bunker Hill Monument wat helaas gesloten is door de hitte. Dit monument is bekend van een veldslag waar ook de quote 'Don't shoot them untill you see the white of their eyes' vandaan komt.
Daarna verder met het Freedom trail, wat een route is door diverse historische punten in Boston.
Met m'n kaartlezen gaat het nu stukken beter, op een derde van de route kom ik tot de ontdekking dat ik ook gewoon het speciale spoor op het voetpad kan volgen.

Mooie route en het eindigt bij de Boston commons, een park.

Daarna door naar de Boston tea party, dit heeft blijkbaar niks te maken met een high tea.

Ik loop nog een stukje en pak dan de metro naar Harvard. Hier willen ze me altijd al erg graag hebben dus hopelijk zijn ze nu tevreden met een bezoekje.
Ik loop mee bij een tour met gids, na een paar minuten valt het me op dat iedereen een sticker op z'n shirt heeft... Raar..
Blijkt het een betaalde tour te zijn dus na een tijdje haak ik maar af en loop ik zelf nog door. Erg interessant om hier door te lopen.

Nog even ronddolen en dan maar richting Charlestown omdat het daar zo mooi is. Ondertussen nog wat twinkies kopen. Heerlijke dingen.

Boston is sowieso een erg gave stad. Prachtig om door heen te lopen en de eerste stad die veel als thuis voelt. Waarschijnlijk door de gemoedelijke sfeer.

Het is een flinke loop maar de benen hebben genoeg energie.
Ondertussen nog kort bij het museum of science naar binnen.
Bij een wholefoods wat inkopen doen, niet teveel want wat een verschrikkelijk dure winkel.

Eenmaal in Charlestown daar nog kort rondlopen en dan de metro pakken naar het station het dichtste bij het hostel en dat eind nog terug lopen.

Bij terugkomst bij het hostel doe ik luxe dineren met noodles en daarna naar de gemeenschappelijke ruimte voor een drankje. Ik heb van Washington nog whisky dus dit is het ideale moment om daarmee van start te gaan.

Snel word ik vergezeld door wat Ieren en we gaan wat drankspellen spelen.
Eerst het Pokémon drinking game waar iedereen de allerbeste wil zijn.
Één van de Ieren (met een schijnbaar te moeilijke naam zo we moeten hem D noemen) gaat nog drank halen bij de supermarkt en zo kom ik aan een sixpack halve liters bud light.
Daarna paardenracen, dit spel kende ik niet maar is erg gaaf. Jammer dat ik het twee keer (van de twee) verlies maar zo leer je wel het bier hier te drinken. Bud light is een stuk acceptabeler dan ik had verwacht.
D zegt om de minuut de zin 'It's America baby' wat erg catchy is. Als die ergens laat is, is het 'because I just saw a black 10-year old get shot'.

Na een tijdje zijn we met een groepje van 11 en zit de sfeer er goed in. Er zijn vooral Australiërs en Ieren.

Er is ook een Duitse meid die au-pair is en een heerlijk fout gevoel voor humor heeft. Dat is wel een ding dat bij de Amerikanen anders is, ze hebben weinig gevoel voor humor en anders is het erg 'schoon'. Dus het is fijn om iemand volop te beledigen en geen geschokte reactie te krijgen.

Er worden nog wat biertjes gedronken en buiten af en toe een sigaret. Met de Duitse en D zit ik ook buiten en schijnbaar heeft D een gedicht geschreven dat een prijs gewonnen heeft.
Hij is terughoudend om dit te delen maar drank doet wonderen en nadat ik mijn 'Philly' tekst heb verteld, vertelt hij alsnog z'n gedicht.

Rond een uur of 02:00 is het bier op en zijn de meeste mensen al naar bed, ik besluit dit idee ook te volgen.

Dag 12:

Het is zwaar wakker worden maar het moet helaas toch gebeuren. De Ieren waar ik mee op de kamer lig hebben ook een zware nacht gehad, D heeft nog een open biertje langs z'n bed staan en gaat vrolijk door.
Ik pak nog een slok maar stap daarna toch over op water.

Daarna eerst een ontbijtje pakken.
Een stel mensen willen de Freedom trail doen. Ik ben hier gisteren snel door heen gegaan en hoewel het niet per se hoeft is het gezellig en kan ik nog een paar dingen zien die ik heb gemist.

Het is een verschrikkelijk warme dag dus het is snel zweten. Maar een erg leuke groep.
D en wat meer Ieren zijn vertrokken maar z'n geest wordt levende gehouden door 'It's America baby', wat later een drankspel wordt.

We doen de route op een rustig tempo maar houden ook af en toe pauze of bekijken wat andere dingen. (ik heb het zelf in ongeveer 3 kwartier gedaan en met de groep doen we er nu zo'n 5 uur over.)

Ze hebben hier al meer verstand van namen want er is een Leon Block Square. Wat ik positief opvat.
We eten wat pizza bij Regina's, hier zijn schijnbaar ook veel bekende mensen geweest. Reusachtige pizza's en wat pitchers delen. It's America baby.

Sommige mensen zijn niet erg opgewassen tegen de hitte en we zijn allemaal blij als we bij het eindpunt zijn.

Hier doen we nog een groepsfoto, onder andere als klassenfoto. Dus handen op de knieën en heel serieus kijken.

Het is inmiddels rond 5 uur en we vinden onze weg terug in de overvolle metro.

Bij het hostel eerst opfrissen en even rustig aan. M'n kamer waar 8 mensen in kunnen is ondertussen leeg en ik maar hier gebruik van door hard Jan Smit te draaien.

Het duurt even voordat iedereen klaar is (vrouwen) en dan gaan we wat te eten halen. Voor mij wordt het Buffalo wings.
Dan naar de drankwinkel en daar valt m'n keuze op een 12-pack bud light.

Eenmaal terug moeten een paar mensen zich nog klaarmaken / opfrissen.
Ik gebruik dit moment om buiten super heerlijk te chillen met een bud light en een sigaret.

De avond daarna bestaat uit veel gezelligheid en rare foto's.

Er zijn nog wat nieuwe gekke mensen bijgekomen en het is eigenlijk één groot feest.
Weinig mensen uit Europa, dat maakt dit een mooie kans om iedereen duidelijk te maken dat je Duits alleen kan spreken als je boos en agressief bent.

Later komt er ook nog een Braziliaanse vent die naar de Verenigde Staten komt voor een presentatie bij Elon Musk. Deze vent gaat kanker genezen en daar is het dan ook lang overgegaan.

Verder ook nog een gitaar spelende Amerikaan, pabst blue ribbon, tequila, schijn-gevechten met cues en vast nog wat dingen.

Everybody got drunk in Boston.

Dag 13:

Rustig aan wakker worden, heel rustig aan.
Na een tijdje kijken of er mensen aan het ontbijten zijn en wat bijpraten over gisteren.
Ik vertrek vandaag uit Boston dus voor sommige vroege vogels ook meteen afscheid nemen.

Raar gevoel om mensen waar je een erg toffe tijd mee hebt gehad, en waarvan sommige in een andere situatie ook goede vrienden hadden kunnen worden, nooit meer te zien.
Maar dit is dan wel een prachtige ervaring.

Douchen en m'n spullen inpakken. M'n bus gaat pas aan het begin van de avond en gezien ik weinig energie heb besluit ik om te relaxen bij het hostel.

Ik spreek de Braziliaan nog en hij heeft schijnbaar z'n presentatie gehad en is toegelaten op z'n school. We bouwen hier met z'n tweeën nog een erg bescheiden feestje voor.
Deze kerel spreekt trouwens weinig engels waardoor hij soms overstapt op het Portugees voor een minuut. Ik begin dan plat Brabants tegen hem te praten waardoor hij telkens in een deuk ligt.

Dan afscheid nemen van Boston, al zijn de meeste mensen erop uitgegaan.
Er is een flinke storm net voordat ik ga en hier doe ik nog even met een Ier van genieten en dan op naar het station. Later in de stad m'n bus gevonden en kan de busrit van 10 uur naar Buffalo beginnen.

Boston is awesome.

Foto’s

1 Reactie

  1. Anita Doomen:
    18 juni 2017
    Jan Smit ???